برای اینکه جایگاه و اهمیتاحزاب در تربیت و رشد سیاسی احاد افراد جامعه بهتر مشخص شود، نگاهی به فرایند توسعه در ساختار جامعه می اندازیم؛
توسعه در یک نگاه کلی با اعتباری مشخص، در ابعاد«سیاسی»، «اجتماعی»،«اقصادی» و «فرهنگی» قابل برسی و مطالعه می باشد.
ساختار جوامع امروزی به لحاظ پیچیدگی و درهم تنیدگی بسیار زیادی که دارد، باعث درهم تنیدگی جنبه های مختلف یک موضوع اجتماعی شده است. به همین جهت در مورد مساله توسعه نیز نمی توان یک بعد را بدون درنظر گرفتن تاثیرات سایر جنه ها بر آن، مورد بررسی قرار داد.
کنش و واکنش هایی که میان جنبه های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی توسعه به چشم می خورد، انسان را به یاد بیت کاربردی شیخ اجل؛ سعدی شیرازی می اندازد که «بنی آدم اعضای یک پیکرند/ که در آفرینش زیک گوهرند/ چو عضوی به درد آورد روزگار/ دگر عضوها را نماند قرار». تاثیر رشد اقتصاد بر سیاست و سیاست بر فرهنگ و به همین ترتیب و بالعکس امری انکار ناپذیر می باشد.
باتوجه به اینکه نظرات و دیدگاه ها و شرایط سیاسی جامعه کنونی ایران و فضاها و دیدگاه ها سیاسی، برگرفته از عقاید و برداشت های مذهبی مردم و همچنین استیلا و سیطره مذهب بر قانون اساسی می باشد و اینکه قبل از انقلاب، جامعه آزادی سیاسی قابل لمسی را تجربه نکرده بود، توسعه سیاسی و رشد سیاسی در جامعه کنونی ایران از سایر ابعاد توسعه، مهمتر جلوه نموده است که البته نحوه تقسیم آرا مردم در انتخابات ریاست جمهوری و حتی شوراهای شهر و روستا که نهادی غیر سیاسی می باشد، این موضوع را تایید می کند.
جامعه ایران در حال عبور از انتخاب های کاریزماتیک شخصی به انتخاب های حزبی و سیاسی می باشد. این امر لزوم توجه به کارکرد احزاب و نقش آنها در توسعه سیاسی جامعه را بیشتر می نماید.
توجه به وضعیت سیاسی در حال گذر ایران و لزوم هدایت و سازماندهی این حرکت و همچنین توانایی حزب در ایجاد، سازماندهی و پیشبرد اهداف ترقی خواه در جامعه و نقشی که در تربیت و بالابردن سطح نگاه سیاسی مردم دارد، لزوم توجه دولت مردان به توسعه جایگاه احزاب در مناسبات اجتماعی و میدان دادن به احزابِ در چارچوب قانون اساسی، و استفاده از این ظرفیت اجتماعی بزرگ را بیشتر می نماید.
احزاب می توانند درعین تکثر، وحدت را در ابعاد مختلف امنیتی، اقتصادی، و ... به ارمغان آورند.
درواقع در عین تکثر افکار و دیدگاه های سیاسی و اقتصادی و ... می شود وحدتی نفوذ ناپذیری را در جامعه ایجاد کرد که این جز به مدد گرفتن از قابلیت گروه ها و تشکلات و احزاب سیاسی اماکن پذیر نیست.
