شاید، بتوان گفت، چالش فکری ‹‹تفکر سبزها›› که از سال 1960 در کشورهای صنعتی دنیا شکل گرفت و عده ای به منظور نجات محیط زیست با این طرز تفکر که: ما از رشد اقتصادی به دنبال چه اهدافی هستیم؟ و آیا جز برای رفاه آسایش خود و دیگران در تلاش می باشیم؟ آغاز و بنیاد نهاده شد. این افراد به این نتیجه رسیدند که اگر قرار است رسیدن به پیشرفت ها و بکارگیری نو آوری ها، ما را از سلامت و تندرستی دور نموده و موجب بوجود آمدن خسارت های سنگین و غیر قابل جبران گردند؛ این رفاه اقتصادی برای بشریت فاقد ارزش می باشد.
بشر همواره معتقد بود: خداوند؛ کل نظام هستی را برای آسایش انسان و در جهت خدمت به او آفریده است و اسارت انسان در چنگال زندگی ماشینی و گام برداشتن بسوی نابودی حیات بر روی کره زمین؛ با حقیقت خلقت؛ مغایرت دارد.
آلودگی های زیست محیطی حاصل از دود کارخانه ها و احتراق ماشین های صنعتی و اتومبیلها، انتشار گازهای گلخانه ای و گرم تر شدن دمای کره زمین و وارد آمدن آسیب های جدی به لایه ‹‹اوزون›› بعنوان محافظ کره زمین در مقابل تششعات مخرب خورشید و کهکشان راه شیری و همچنین ‹‹شوک بزرگ نفتی›› که در سا ل 1973 به دنیا وارد شد و منجر به افزایش قیمت نفت به سه، تا چهار برابر گردید؛ و نکته مهم دیگر تغییر ادبیات و گفتمان اقتصادی در دهه هفتاد میلادی که بر توسعه پایدار تاکید داشت، بخشی از مهمترین دلایل آغاز انقلاب سبز در جهان گردید.
سوال مهم و حیاتی که امروزه ذهن بشر را به خود مشغول داشته این است که؛ سهم فعلی ما در تولید انرژی های تجدید پذیر چقدر است؟ و دیگر آنکه به چه مقدار از انرژی های تجدید ناپذیر استفاده می کنیم؟ ممکن است بسیاری از ما بر این باور باشیم که بر بستر بسیار گسترده ای از منابع نفت و گاز زندگی میکنیم و تا سالیان متمادی می توانیم هر آن مقدار که اراده کنیم از آنها و بدون حد و اندازه، بهره برداری نماییم. طبق نظریه کارشناسان حدود157 میلیارد بشکه نفت و حدود 7/33 تریلیون متر مکعب گاز در کشور عزیزمان وجود دارد که ایران را به رتبه نخست منابع گازی جهان ارتقاء داده است.
توافقنامه پاریس در تاریخ 12 دسامبر (21 آذر) سال 2015 با شرکت 196 کشور جهان و در چارچوب کنوانسیون تغییر اقلیم سازمان ملل متحد مصوب شد که هدف بلند مدت آن؛ این است که دمای کره زمین تا پایان قرن به جای دو درجه، به 5/1 درجه سانتیگراد افزایش یابد.
دانشمندان محیط زیست، پیش تر، پیش بینی کرده بودند که اگر کشورهای صنعتی تولید گازهای گلخانه ای را که مهمترین محصول صنایع و علت اصلی گرم شدن زمین است، کاهش ندهند، دمای کره زمین تا پایان قرن، 2 درجه گرمتر خواهد شد که منجر به نابودی ذخایر یخ در قطبین، ایجاد سیلاب ها و تغییرات آب و هوایی شدید، طوفان های مرگبار و حوادث زیست محیطی بسیاری خواهد شد که سرانجام آن، مهاجرت میلیون ها نفر از مناطق ناامن به مناطق امن جهان از نظر زیست محیطی است که این موضوع مشکلات زیاد اجتماعی، اقتصادی و حتی جنگ های احتمالی را بر کشورها، تحمیل خواهد کرد.
در راستای تولیدات اقتصادی و توسعه صادرات باید به این نکته هم توجه داشته باشیم که، در حال حاضر کشورهای زیادی در جهان بر اساس قوانین و مقرراتی که وضع کرده اند، خریدار کالا، محصولات و تولیداتی که دارای لیبل و نشان ‹‹زیست محیطی›› و ‹‹اکو لیبلینگ›› یعنی اخص میزان آلایندگی محیط زیست می باشند؛ هستند. متاسفانه، امروزه کشور ما در میان کشورهای آلاینده و تولید کننده دی اکسید در جایگاه و رتبه دهم جهانی قرار دارد و در مقابل؛ رتبه 105 را در میان 180 کشور جهان در شاخص عملکرد زیست محیطی به خود اختصاص داده است که از هر دو جنبه جای نگرانی دارد. این در حالی است که در تمام کشورهای توسعه یافته دنیا تلاش و کوشش بر آن است که رو به سمت انرژی های پاک بیآورند و محیط زیست خودشان را پاکیزه تر کنند.
درکشور ما هم مانند بسیاری از کشورهای در حال توسعه؛ به موضوع انرژی های تجدید پذیر توجه شده و در این راستا، سرمایه گذاری هایی نیز انجام شده است. از جمله کشور نیوزیلند؛ در این زمینه آمادگی خود را اعلام داشته تا در حوزه انرژی ‹‹زمین گرمایی›› یا ‹‹ژئو ترمال›› در منطقه سبلان با ایران وارد همکاری شوند. کشورهایی مانند نروژ، چین و کره جنوبی هم برای کمک به جمهوری اسلامی ایران و انتقال تکنولوژی در راستای انرژی های پاک و تجدید پذیر آمادگی خود را اعلام داشته اند؛ که امیدواریم این اتفاقات خوب هر چه زودتر در کشورمان جامه عمل بپوشد.
به این نکته هم توجه داشت که همواره مباحث تحقیقات توسعه ای باید زودتر انجام شوند و در این خصوص هم لازمه ایجاد ((انقلاب سبز)) آن است که بتوانیم درست (سایت یابی) و مکان یابی کنیم، یعنی با شناخت پتانسیل های موجود، در انرژی های پاک مانند: آب، باد، خورشید، سوخت گیاهی، انرژی هسته ای و انرژی گرمایی زمین و سایر انرژی های تجدیدپذیر و اینکه امکان بهره برداری از هر یک از این انرژی ها در کدام منطقه از کشور وجود دارد؛ از پرت زمان و هدر رفت سرمایه گذاری ها، جلوگیری نموده و هر چه زودتر به مقصد نهایی برسیم. کشور عزیزمان با داشتن حداقل 300 روز آفتابی و وزش باد با سرعت کافی و داشتن مناطقی با خصوصیت ((زمین گرمایی))؛ پتانسیل بهره برداری از انرژی پاک را کاملا دارا می باشد؛ اما بد نیست بدانید سهم ما از انرژی پاک؛ تنها 2 درصد است.
مردم ایران زمین همواره در طول تاریخ چند هزار ساله خود با داشتن تمدن و سابقه فرهنگی درخشان، نشان داده اند که در زندگی بشری و رخدادهای مهم آن تاثیر گذار بوده اند. اینک و در این برهه مهم و حساس نیز با عزم و تعامل ملی می توانیم، با بکارگیری اقدامات لازم و ضروری و تبدیل امکانات بالقوه و تکنولوژی روز دنیا بر این مشکل بزرگ انسان معاصر هم فائق آمده و سربلند باشیم.
