در اين نمايشگاه هنرمندان صنايع دستي از استان هاي سراسر کشور به مدت شش روز از ساعت 9 صبح تا 9 شب در محل باغ موزه چهلستون اصفهان ميزبان بازديدکنندگان و علاقه مندان به صنايع دستي بودند.
اگرچه نگارنده به اصرار خانواده از آن بازديد نمودم اما به گمانم يکي از بهترين لحظات زندگي ام - حداقل در دو سال گذشته- در اين نمايشگاه سپري شد.
مشاهده هنر دستان هنرمندان اصيل مناطق و استان هاي مختلف اين کشور پهناور نه تنها روح زندگي را در کالبد بازديدکنندگان به جريان در مي آورد، بلکه اين سوال را در ذهن تداعي مي کند که به عنوان يک ايراني تا چه اندازه با خرده فرهنگ ها و سنت هاياقوام مختلف اين مرز و بوم آشنايي داريم؟ چرا که روح فرهنگ و تمدن و آداب و سنن هر قوم و ملتي در هنرهاي سنتي و دستي ايشان متبلور شده و ماندگار مي شود.
گذشته از زيبايي هاي بي نظير تک تک غرفه هاو خوش رويي هنرمندان حاضر، از استان هاي حاشيه درياي خزر گرفته تا جنوبي ترين منطقه در آبهاي نيلگون خليج هميشه فارس، آنچه قابل اهميت بوده و احتمالا ذهن بازديدکنندگان را به خود مشغول مي نمايد اين است که چرا با وجود چنين توانمندي بي نظيري، اينچنين بازار صنايع دستي ايران و هنرمندان آن با مشکل مواجه هستند.
در اين زمينه در ارديبهشت ماه امسال، پویا محمودیان، مدیر کل صادرات معاونت صنایع دستی کشور از رشد ۲۷ درصدي نمایشگاههای صنایع دستی کشور در سال ۹۵ خبر داده و گفته بود که نسبت به سال ۹۴ از نظر فروش ۳۹ درصد رشد و در مجموع معادل ۱۵ میلیارد تومان فروش داشته ايم. وی همچنين از برگزاري ۹۷۸ بازارچه موقت صنایع دستی در سال 95 با رقم فروشی معادل ۴۴ میلیارد تومان خبر داده بود که ازنظرتعداد با۲۸ درصد و از نظر فروش با۲۷ درصد رشد همراه بوده است.
بنا بر گزارش هاي اعلام شده علاوه بر فروش داخلي، ۲۳۷ میلیون دلار ارزش صادرات صنایع دستی در سال گذشته بوده که بدون احتساب زیورآلات و تجارت چمدانی به لحاظ ارزشی از 36.3 درصد افزایش برخوردار بوده است.
اين آمار نشان مي دهد که توان توليد، اشتغال و ارزآوري صنايع دستي کشور آنقدر بالا هست که ذهن مديران و سرمايه گذاران را به سمت و سوي آن سوق دهد و زمينه توسعه و رشد بيش از پيش آن را فراهم آورد اما اينکه چرا عليرغم شعار هاي فراوان، هنوز شاهد گام هاي عملي تري در اين زمينه نيستيم، جاي بسي سوال دارد؟!
در پايان اگر از آمار و ارقام بگذريم و به دنبال مقصر نگرديم، مي توانيم با ترويج مصرف اين صنايع در منازل و ادارات،آغازگر يک جريان فرهنگي – اجتماعي موثر بوده و نگاه مردم و مسوولان به مقوله صنايع دستي را تغيير دهيم.
اين مهم نيازمند آن است که خود، هديه دادن صنايع دستي در مراسم، مناسبت ها و جشن هاي پيش روي را آغاز نماييم و با اين اقدام در حفظ و حراست از هنرمندان اين عرصه بکوشيم. چرا که اگر هنرمندان، توليد کنندگان و دست اندرکاران اين حوزه حمايت نشوند به مرور انگيزه توليد و شاگردپروري در رشته هاي مختلف از ميان خواهد رفت و دير يا زود بايد شاهد خريد محصولات صنايع دستي مشابه کشورمان از چين و امثالهم در بازارهاي نصف جهان و ساير شهرهاي هنر پرور کشورباشيم.
شايد اين امر همين امروز اتفاق نيفتد اما در آينده اي نه چندان دور فرزندانمان فقط افسانه صنايع دستي ايراني را خواهند شنيد!