هنوز شورای جدید به نتیجه ای برای شهردار جدیدش نرسیده بود که چند کانال تلگرامی ناگهان خوابنما شدند ای دل غافل، مدیری سال هاست بر اریکه شرکت نمایشگاه های بین المللی اصفهان تکیه زده است که گهی با اصلاح طلبان عکس یادگاری گرفته و روزگاری با اصول گرایان نرد تعامل باخته است.
اینکه چرا ناگهان خود اصلاح طلبان بی خبر و اصول گرایان بی نظر به این نکته نپرداخته اند، دلیلی شد تا محققیان در مقام پاسخگویی و به بهانه گزارش مجمع عمومی فوق العاده و برنامه های این شرکت در میان اصحاب رسانه سخن از فشارهایی بگوید که زمانی آن را به مصلحت پذیرفته بود، مصلحتی که ظاهرا فقط ایشان از آن مطلع بود اما حالا که پرده ها در عصر ارتباطات یک به یک فرو می افتند جایی برای پنهان کردن آن باقی نمانده است.
فشار شهردار سابق برای قرار دادن شخصی که در تحصیلات دانشگاهی او نیز شک و شبهه فراوان وجود داشت، باعث شد تا محققیان برای حفظ موقعیت خود و بنا به گفته خودش دور کردن سایه سیاسی کاری از سر شرکت نمایشگاه ها با قبول آن، به حکمی شفاهی گردن نهد که اگر شهردار سابق در صدد تکذیب آن برآید، محلی برای اعتراض به آن دیده نمی شود.
همه اینها در حالی است که شرکت نمایشگاه ها در دو سال اخیر خود را درگیر ساختن محلی جدید با ساختاری همه در بر گیر کرده است. شهرداری که امروز بزرگترین سهامدار این شرکت است، امید دارد با تکمیل آن بتواند به جذب سرمایه گذار در اصفهان و ایجاد نمایشگاهی برای همه فصول در اندازه های بین المللی اقدام کند.
اما ظاهرا پولی در کار نیست، محققیان با نشان دادن تصاویر زنده از محل احداث این شرکت، سعی کرد تا مشکل آن را عمده کرده و نسبت به بر باد رفتن همه دستاوردها با یک باد و باران زمستانی هشدار دهد.
اما این بار فشاری در کار نیست، شهر هم که شهردار ندارد، پولی هم در بساط شهرداری نمانده، نکته ای که ظاهرا محققیان با اطلاع از آن، به هر دری می زند تا با فشار بر شهرداری یا پولی برای تکمیل پروژه بگیرد و یا اگر نشد، آن را به حساب نبود بودجه بگذارد و نه ضعف عملکردی خود و مجموعه تحت مدیریتش!
فارغ از آنچه محققیان در این نشست گفت، سووالاتی که شنید، و پاسخ هایی که در تمجید از اعضای شورای شهر جدید بیان کرد، باید گفت هر چند که سیاست نباید به این نهاد راه پیدا کند و اقتصاد اصفهان در تعامل با کشور و جهان نیاز به نماشگاه در طراز نامش دارد، باید در مورد فشارهای سیاسی و غیر کارشناسی به همه مدیران استان فکری کرد.
تکنوکرات هایی که برای ماندن در پشت میز یا حفظ سازمان خود، تن به فشار می دهند، مصلحت اندیشی می کنند، مار در آستین خود پرورش می دهند و در زمان تغییر جهت باد، با آشکار کردن مشکلات پیشین سعی در توجیه خود و تطهیر گذشته دارند.
اینان مدیران روزهای سخت نیستند، چه حالا فرصت طلبان نااصلاح طلب بگویند و چه دایگان دلسوزتر از مادر برای اصول گرایان سعی کنند از زبان آنها برای خود نمدی به کلاه سازی ببرند.
محققیان باید ثابت کند اگر باز هم بر این اریکه ماند، فشارها را علنی کند، اگر نتوانست کنار رود و شهر نیز سایه تصمیمات سیاست زده و غیرکارشناسی را از سر خود دور کند.
