امروز: جمعه 10 فروردين 1403 برابر با 29 مارس 2024

اخبار مهم روز
بازنشستگان زیر تیغ عدالت - سه شنبه, 10 بهمن 1402 03:08
اقتصاد ایران، پیش و پس از انقلاب - سه شنبه, 10 بهمن 1402 03:08
درباره مهاجرت معکوس - سه شنبه, 10 بهمن 1402 05:50
درباره رابطه ایران و آمریکا - دوشنبه, 02 آبان 1401 23:15
پیام
  • Failed loading XML...
  • Failed loading XML... Opening and ending tag mismatch: link line 1 and head Opening and ending tag mismatch: link line 1 and html EndTag: '
  • Failed loading XML...

نظام حمل و نقل کشور به روز می شود؟

  • چهارشنبه, 06 دی 1396
  • نوشته شده توسط 

کیاست - احسان دست نشان- راه باز و جاده دراز، دلالت بر دوری و بعد مسافت داشت، حالا اگر نه همه راه ها باز اما بیشتر جاده ها تا دلتان بخواهد دراز است، فرقی نمی کند شوسه باشد یا راه آهن و یا از میان دریا و پهنه آسمان بگذرد.

کشور ایران از نظر وسعت و تنوع جغرافیایی جزو کشورهای بزرگ و متنوع جهان محسوب می شود که با قرار گرفتن بر سر مسیرهای مهم تجاری شرق و غرب و همچنین شمال و جنوب، توانایی های بالقوه بسیاری برای تبدیل شدن به یکی از گذرگاه های استراتژیک ترانزیتی را دارد.

بنادر بزرگ با دسترسی به آبهای آزاد در جنوب، دسترسی به کانال سوئز با واسطه از طریق باب المندت و توانایی برقراری ارتباط روسیه و اروپای شرقی با نیم کره جنوبی و همچنین فراهم بودن شرایط انتقال نفت و گاز به خاطر موقعیت جغرافیای آن، به طور مداوم با مطرح شدن یک پروژه خطوط انتقال گاز یا نفت، نام ایران به میان می آید.

اما بالقوه بودن به تنهایی برای هیچ کاری کافی نیست و زیرساخت های متناسب با خود را می طلبد، در حالی که دنیا در حال انتظار برای پایان 2017 به سر می برد، باید دید که وضعیت ناوگان حمل و نقل کشور در چه حال است.

راه آهن نزدیک به نه دهه است که وارد ایران شده اما به دلیل شناخت ناقصی و ضروریاتی که احساس می شد، این راه آهن نه حوزه مناسبی را پوشش می دهد و نه از شهرهای مناسبی عبور می کند.

پس از انقلاب به همت مرحوم هاشمی، تلاش های بسیاری برای گسترش راه آهن و تبدیل ایران به یکی از مسیرهای عمده ترانزیتی دنیا انجام شد اما در عمل نتوانست. دولت های بعدی هم تلاش خود را کردند اما نکته اینجا بود که وضعیت منطقه ای و سپس حضور امریکا در منطقه و کشورهای همسایه تا حد زیادی این چنین پروژه ها و البته حتی خط لوله صلح را با چالش مواجه کرد.

اما امروز دیگر وقتی برای گلایه یا توجیه باقی نمانده است، نگاهی به درآمد پاکستان از ترانزیت کالا به افغانستان، دسترسی ضروری روسیه به بازار هند و بر عکس آن، درآمد و برتری تاکتیکی ترکمنستان و قزاقستان از طریق خط لوله باکو – جیحان و انتقال نفت خود به اروپا از طریق آذربایجان و احتمال دسترسی ترکیه به بازارهای خلیج فارس از طریق عراق و بندر بصره همه نشان می دهد که چگونه ما با عقب نگه داشتن خود از این بازار، کشور را از درآمدی سرشار که ناشی از برتری جغرافیایی ماست، محروم کرده ایم.

همین چندی پیش که پروازهای قطری به دلیل تحریم های عربی، به استفاده از آسمان ایران روی آوردند، بسیاری شروع به محاسبه سود حاصل از گذشتن آنها از آسمان ایران کردند، ممکن است شما هم حساب کرده باشید نتیجه بسیار خوب بود!

یا در سوی دیگر پس از سفر دوم ولادمیر پوتین به تهران، وی یکی از محورهای گفتگوی خود را کریدور شمال- جنوب اعلام کرد، اهمیت این کریدور که دسترسی هوایی و زمینی را به روسیه و کشورهای حوزه بریکس برای رسیدن به آب های گرم جنوب و دریاهای آزاد را فراهم می کند بر کسی پوشیده نیست اما کشور ما چه مقدار برا ی این جهش آماده است؟

نگاهی به میزان بالای تصادفات جاده ای، عدم ایجاد تنوع دسترسی به مسیرهای سفر برای شهروندان و تمایل روزافزون آنها به سفر با اتومبیل شخصی، باعث می شود که حضور بیش از اندازه آنها در جاده ها و مخصوصا جاده های ترانزیتی، که معمولا بدون تجربه کافی صورت می گیرد، سالانه جان عده زیادی را می گیرد و خسارات جانبی زیادی را هم به ساختار اقتصادی کشور و نظام سلامت وارد می کند.

استانداردهای به روز نشده در بسیاری خطوط مواصلاتی زمینی و بزرگراه ها و آزادراه ها می تواند در زمان ورود ناوگان های حمل ونقل شرکت های خارجی و عدم انبطباق فرهنگ های رانندگی، باعث بروز حوادث بیشتری شود.

بر زمین ماندن بسیاری از طرح های احداث آزادراه ها از جمله آزادراه تهران- شمال و بی توجهی به مسیرهای منتهی به استان های جنوبی مانند سیستان و بلوچستان یا خوزستان و همچنین بندرهای کمتر معروف مانند بندر لنگه، همه در کنار هم، دسترسی ها و سرعت رساندن مواد اولیه و کالای تولیدی را به مقصد خود، دچار چالش جدی کرده است.

در بخش جاده ای و ترانزیت، همچنان یکی از معضلات بزرگ، پایانه های مرزی کشور هستند که به دلیل مشکلات فنی و پایین بودن سطح فناوری برای نظارت بر ناوگان حمل و نقل بار در سراسر کشور که در اختیار افراد حقیقی یا شرکت های کوچک با مسوولیت محدود است، زمان زیادی را برای انجام تشریفات گمرکی  هدر می دهند.

بسیاری شهرهای مهم اقتصادی کشور مانند اصفهان یا اراک و ساوه از مشکل ترافیک و آلودگی ناشی از عبور ماشین های سنگین رنج می برند در حالی که احداث رینگ های حفاظتی و ایجاد ممنوعیت برای ورود آنها به شهر در کنار ایجاد تسهیلات رفاهی و اقامتی برای آنها در بین راه باید بیشتر مورد توجه دولت و نهادهای مسوول قرار بگیرد.

توسعه پیدا نکردن زیرساخت های ارتباطات زمینی در کشور، روی دیگری هم دارد. محدودیت منابع دولت و گستردگی کار یکی از دلایل آن است اما سرمایه گزار خارجی و داخلی می تواند به باز شدن این گره کمک کند! سرمایه گزار به دنبال سود است و اگر بتوان پلان سودآوری به او ارایه کرد و تضمین مناسب از بابت شرایط خروج سود و اصل سرمایه را داشته باشد، روی عمیق ترین دره ها هم پل می سازد اما بدون پلان سودآور همین می شود که امروز هم بسیاری از طرح های سرمایه گذاری بر روی آزادراه ها به دلیل مبلغ عوارض پیش بینی شده برای آن، روی زمین مانده است.

بخش دیگر از چالش های نظام حمل و نقل کشور را باید بخش حمل و نقل مسافر جستجو کرد، پس از سال ها که قطارهای سریع السیر در کشورهای آلمان، ژاپن و چین مورد استفاده قرار گرفته است، به تازگی گزارش هایی از انعقاد قرارداد با طرف های چینی برای احداث این خطوط شده است. یکی میان تهران و مشهد و دیگری که در دست اجرا هم هست، تهران-قم- اصفهان!  البته هر چند در نوع خود برای کشورمان تازگی دارند اما بسنده کردن تنها به همین دو مورد و نادیده گرفتن نقش آن در متحول کردن صنعت گردشگری، یک خطای استراتژیک محسوب می شود.

احداث چنین خطوطی ما بین شمال و جنوب و غرب تا شرق کشور به خصوص خراسان جنوبی و سیستان و بلوچستان می تواند سرعت رسیدن مسافر داخلی یا خارجی را افزایش و مخارج او را کاهش دهد.

از بن بست خارج شدن شرق کشور و ایجاد ارتباط پیوسته آن با دیگر نقاط کشور اگر چه برای برخی همواره نگرانی های امنیتی ایجاد کرده اما باید توجه داشته باشند که اقتصادی با رشد پایدار، بهترین حلقه حفاظتی برای امنیت پایدار آن منطقه است.

با این همه نظام حمل و نقل در کشور همانطور که به ضروت بازسازی ناوگان هوایی پی برد و برای اصلاح آن وارد عمل شد، باید در سطوح مختلف حمل و نقل و ایجاد زیرساخت های ترانزیتی از خود تحرک نشان دهد و افق های آینده و تغییرات سیاسی-اجتماعی و اقتصادی منطقه را در کنار استفاده و تولید فناوری های نوین در نظر داشته باشد وگرنه چند سال دیگر نقل و انتقال کپسولی، شهرها را با سرعت 800 کلیومتر در می نوردند، دوباره باید غصه آن را خورد که برای یک تهران رفتن شب را تا صبح باید در اتوبوس خوابید. 

منتشر شده در اقتصادی
کد خبر: 1407

خبر خوان

آخرین اخبار

اخبار

  •  
    استفاده هر چه بیشتر از ظرفیت جوانان به
     
  •  
    دادخواهی عمومی مردم شاهرود از رییس جمهور
     
  •  
    استقبال از غرفه نفت سپاهان در نمایشگاه
     
  •  
    افتتاح مجموعه انبارهای سردار شهید سید
     
  •  
    دولت سیزدهم و تالاب هامون
     

به روايت تصوير

حالت های رنگی