مقام معظم رهبری مدظله العالی:
امامزادگان و بقاع متبرکه باید به قطب فرهنگی تبدیل شوند.
حبیب صادقی - اینجا حکایت آن دیوانه ای است که چون سنگی به چاه انداخت و جمع عقلا را توان بیرون آوردن آن نبود و نیست؛
سالها پیش که به مدد عقل غیرآخر بین "عده ای قلیل" گنبد استوار این مکان مقدس و پر از رمز و رازهای الهی تخریب میشد؛ بارها ندای ندامت خواهید کشیدِ دیگرانی نیز بلند بود که در ژرفای ذهن جمود فکریِ پر زورانی نهسترگ در هم شکسته شد!
این تمثیل شاید به گونه ای راست ننماید؛ بدان سبب که در زمان حال آن "آخِر بینان" نظاره گر بر آینده ای هستند که از پیش بر آن می نگریستند و حسرت می خوردند... .
جدایی از گنبد پر از رمز و راز و روحانی و متعلقات آن بنای میراثی که با شماره 26853 نیز به ثبت میراث فرهنگی رسیده بود؛ تخریب از روی احساس برای فرار به سوی تصویری تار از زیبایی دنیایی، اندکی را بر آن داشت تا در ثانیه های کور شب با قساوت قلب، "تخریب کنند"! هم خود و هم بنیان یک بنای کم نظیر را... .
چون حسرت بر گذشته از ذات عقل اول زایل است؛ پس تنها به گوشه ای از آن خیالات واهی می نگریم برای آیندگان یا مسوولینی که شاید توان انجام فعلی در خور شان و منزلت این جایگاه مقدس را داشته باشند؛
صور خیال وهم آلود کژاندیشی که خیل جمعیت وصف ناشدنی زائرین را برای این امامزاده متصور بود؛ امروز از ارایه هر گونه امکانات و الزامات اولیه رفاهی به این عزیزان معزول است. هزینه های بالای بازسازی هم که هر دم با ضرب آهنگ بازار اوج میگیرد و بر دوش هیات امنای این مجموعه فرو میریزد تا جایی که بارها توان پرداخت هزینه های جاری و یومیه را نیز از متولیان سلب نموده است!
مخروبه های نا همگن در اطراف و راههای نا هموار و پر عتاب عبور و مرور واصله نیز به گونه ای است که در تمامی فصول سال ارادتمندان و زائرین این بقعه متبرکه را عجیب به زحمت می اندازد.
آری؛ نه تدبیر و نه رای، نه راه پیش و نه... !
نمی دانم آن زور افکنانی که بنا و مکان مقبول آن روز را به حواله فردایی بهتر برای این فضا وعده گرفته و داده بودند؛ امروز توان دفاع از کرده نا معقول خود را با "دلیل و منطق" دارند؟ یا چون توانی در برشان نیست باز سر بر گمان پردازی و احتمالات می گذارند و بار گناهان همیشگی خویش را بیش از پیش سنگینتر می کنند؟!
البته در این وانفسا بودند خادمینی که به منظور تسهیل در آبادانی این بنای گران و گرامی و اطراف آن گامهایی خوب برداشتند و دین خود را به گونه ای به جایی آوردند. اما باز با حضور و وجود غنیمت شماران فرصت؛ آن اقدامات نیز به گونه ای در نطفه خفه شد که در این راستا می توان به اختصاص 50 قطعه زمین از طرف فرمانداری در حدود ده دوازده سال پیش اشاره نمود که فرماندار وقت به منظور معوض خانه های گرداگرد امامزاده و تخلیه ساکنان و آزادسازی آنها در نظر گرفت و در اختیار متولیان و هیات امنا وقت قرار داد. چنانکه اهالی محل ابراز می کنند تا حال تنها سرنوشت 12 قطعه مشخص شده که در ازای منازل مجاور، واگذار شده اما خبر موثقی یا اعلام شده در مورد 38 قطعه زمین دیگر منتشر نشده است، زمین هایی که منابع محلی معتقدند از سوی هیات امنا در راه اهدافی جز گسترش امامزاده و آزادسازی اراضی پیرامون آن منظور داشته اند.
آری اگر بهای کامل آن زمینها که در حال حاضر مبلغ تخمینی آن عددی معادل سی و هفت میلیارد ریال میباشد خرج امامزاده و امور مربط به آن میشد امروز قطعا در مناسبات و حضور مردم، شاهد کاسه گردانی کمک برای بازسازی این بقعه متبرکه نمی بودیم.
امید بر آن است که مسوولین شهرستان علی الخصوص دادستان محترم عمومی و انقلاب در مقام مدعی العموم؛ به تجویز مادتین 66 و 72 قانون آیین دادرسی کیفری با اخذ توضیح از همه دستگاههای ذی سمت از جمله (میراث فرهنگی، اوقاف و ...)، در باب زمینهای معوضیِ اختصاص داده شده فرمانداری و سر انجام آنها، با توجه به موارد مطروحه بالا وارد میدان شده و با در نظر گرفتن ماده 2 قانون تشدید مجازات مرتکبین ارتشا و اختلاس و ایضاً ماده 674 قانون مجازات اسلامی - تعزیرات و نظر به اینکه این اعمال ارتکابی میتواند مشمول تعدد جرم محسوب شود و قانونا میبایست برای آنها مجازات اشد تعیین گردد، تحقیقات قضائی لازم را معمول و در صورت احراز بزه؛ قرار جلب به دادرسی صادر تا دادگاه صالح با مرتکبین برخورد قضائی لازم را به عمل آورده و در زمینه تخریب گنبد ثبت میراثی و متعلقات این بنا نیز طبق ماده 558 قانون مجازات اسلامی – تعزیرات، تحقیقات لازم صورت پذیرفته و عنداللزوم حکم شایسته صادر گردد.
آری؛ هوا بس نا جوانمردانه سرد است...!
