اما نگاهی گذرا به درآمد اقشاری چون تحت پوششان کمیته امداد و بهزیستی و مشکلات آنها، نشان دهنده آن است که افزایش فقر در میان این اقشارسرعت و شدت بیشتری دارد و در واقع نبود مستمری و حقوق مناسب برای این اقشار علتی برای افزایش فقر در جامعه است.
نظری بر میانگین درآمد و هزینه های ایرانیان نشان می دهد که متوسط هزینه ماهانه یک خانوار شهری حدود یک میلیون و957 هزار تومان و متوسط درآمد ماهانه حدود 2 میلیون و 10 هزار تومان در سال 93 بوده است؛ با نگاهی به خرج پیشی گرفته از دخل، متوجه می شویم که روز به روز افزایش فقر؛ رو به افزایش است.
البته این آمار از هزینه ها و درآمدها؛ در مورد خانواده های معمولی ایرانی می باشد. اگر نظری هم بیفکنیم به خانواده های کمتر معمولی به عنوان مثال تحت پوش های نهادهایی چون بهزیستی و کمیته امداد متوجه می شویم که در این خانواده ها خرج، آن چنان فاصله ای از دخل گرفته که دیگر راهش را به کلی از آن جدا کرده است و هر روز افزون تر می شود!
در حالی که درآمد این افراد تنها مستمری ناچیزی است که توسط سازمان های مربوطه به تحت پوششان تعلق می گیرد. در کشور ما، مستمری این افراد به طور میانگین بین50 تا 100 هزار تومان است. سپس اگر نگاهی به میزان نیاز به مواد غذایی، مسکن و پوشاک که جزو نیازهای ابتدایی یک انسان هستند؛ بیندازیم متوجه می شویم که با این مستمری ناچیز، تحت پوششان حتی از پس نیاز خود به مواد غذایی به سختی برمی آیند در واقع اگر بخواهیم از میان تمام احتیاجات غذایی فقط و فقط گوشت را در نظر گرفته و نیاز روزانه هر فرد راحداقل به 100 گرم گوشت در نظر بگیریم، با احتساب قیمت این خوراک گران بها، هزینه گوشت ماهانه یک خانواده معمولی به بیش از 100 هزار تومان می رسد با توجه به میزان مستمری تحت پوششان بهزیستی یا کمیته امتداد، متوجه می شویم با این میزان مستمری خانواده های تحت پوشش از پس خرید تنها یک کیلو گوشت برای یک خانواده به سختی برمی آیند و شاید ماه ها و سال ها رنگ رخساره گوشت را زیارت نکرده باشند. نیاز به مسکن، پوشاک و تحصیل و تفریح و... را هم اگر بخواهیم در نظر بگیریم این مستمری چون قطره ای در مقابل اقیانوس می نماید. اقیانوسی که میلیون ها نفر را در فقر؛ غرق کرده است...!
اگر نخواهیم این میزان ناچیز پول را با رقم های نجومی و سرسام آوری که این روزها از فیش های حقوقی برخی افراد شنیده می شود، مقایسه کنیم با مقایسه با میزان درآمد و هزینه های یک خانوار شهری ایرانی؛ این رقم ناچیز را ناچیزتر نشان می دهد بر طبق گفته ها رییس سازمان بهزیستی، انوشیروان محسنی بندپی؛ مستمری فعلی مددجویان بسیار ناچیز است و در واقع با سرانه ای که در حال حاضربرای این افراد وجود دارد؛ نه تکاپوی هزینه های افراد تحت پوشش را می کند و نه آنچه قانون مشخص کرده، اعمال می شود.
"قانون" گاهی حکم به حقوق های چند صد میلیونی می کند!!! و گاه حقوق یک مددجوی بهزیستی را در حد50 هزار تومان کفایت می بخشد. رییس سازمان بهزیستی همچنین گفته: طبق قانون می بایست 40 درصد حداقل حقوق را برای این افراد در نظر بگیریم که هدف از این کار هم فقرزدایی و توانمندسازی افراد تحت پوشش بهزیستی است. پیشنهاد افزایش مستمری مددجویان را ارایه داده ایم و امیدواریم در سال آینده اعمال شود.
اگر یک خانواده تحت پوشش بهزیستی را با داشتن تنها یک یا دو معلول، مد نظر قرار دهیم و لحظه ای به هزینه ها و راه درآمد این خانواده ها بنگریم؛ متوجه می شویم که امسال امیدوار بودن به سال آینده و سال آینده اش به ماه های آتی و ... بسیار زمان سخت و طاقت فرسایی خواهد بود.
حال آنکه رییس سازمان بهزیستی کشور تنها امیدوار است که سال آینده مستمری ناچیز تحت پوششان، افزایش یابد. به گفته محسنی بندپی: در حال حاضر میزان مستمری برای یک نفر 53 هزار تومان است و اگر حداقل حقوق اعمال شود برای سال آینده 10 تا 12 درصد رشد داشته باشیم و در واقع اگر حقوق را800 هزارتومان در نظربگیریم 40 درصد از این میزان برای یک نفر300 هزار تومان می شود. اما با وجوداین آمار و ارقام و امیدواری ها به افزایش حقوق مددجویان؛ هنوز مستمری ها از همان53 هزار تومان بالاتر نرفته است.
از طرف دیگر خیل عظیمی از جمعیت افراد در جامعه به کمیته امداد می پیوندد، و افزایش این جمعیت به حدی است که رییس کمیته امداد امام خمینی (ره)، پرویزمفتاح؛ مشکل امروز کمیته امداد را، جمعیت رو به افزایش آن می داند و مشکل را هم کمبود قانون و هم عدم اجرای قوانین موجود که نیازمند عزمی جدی است، بیان می کند. به گفته ایشان: شاخص های اقتصادی ما و درآمدسرانه ملی نشان می دهد عده بیشتری به دامن فقر گرفتار می شوند. به گفته مفتاح: ما نمی توانیم رفع فقر کنیم و درصدد اقدامات اورژانسی هستیم تا افراد دچار مشکلات عمیق تر نشوند. مسوول اشتغال، تورم، مسکن، تحصیل در کشور کمیته امداد نیست و این موارد در کشور متولی دارند و کمیته امداد به سهم خود در این امور وارد شده است.
