مهارت های زندگی درس هایی با ارزش هستند که کودکان در طول زندگی از آن ها استفاده خواهند کرد اما بیشتر بچه ها تا وقتی که به دبیرستان نرسند یاد نمی گیرند که چگونه موقعیت های واقعی زندگی را مدیریت کنند . برای آموزش مهارت های زندگی تا نوجوانی فرزندانتان صبر نکنید و اکنون ، آموزش مهارت های زندگی برای کودکان را شروع کنید .
شکی نیست که والدین برای اینکه فرزندانشان در آینده به بزرگسالانی مستقل و توانمند تبدیل شوند با چالش های متعددی روبرو هستند . آموزش مهارت های زندگی به کودکان پس از تامین نیازهای اولیه، از اولویت‌های تربیتی آنها است. تربیت فرزندان یکی از مهمترین وظایف والدین است. کودکانی که امروز در محیط امن خانواده و تحت مراقبت والدین قرار دارند، به زودی وارد اجتماع می‌شوند و تشکیل خانواده می‌دهند. والدین الگوی فرزندانشان هستند و تمامی رفتار و کارهایشان در ذهن کودکان ثبت می‌شود و تاثیر بسیار زیادی بر شخصیت آنها میگذارد. از این رو بهتر است که والدین با مهارتهای زندگی و آموزش آنها آشنایی داشته باشند تا بتوانند آنها را به خوبی به کودکان خود آموزش دهند
اما مهارت هایی که باید آموزش آنها از کودکی به بچه هاش روع شود عبارتند از:
- مهارت تصمیم گیری:
- مهارت حل مساله
- مهارت تفکر خلاق:
- مهارت تفکر نقاد
- توانایی برقرار کردن ارتباط موثر
- مهارت ایجاد و حفظ روابط بین فردی
- خودآگاهی:
- مهارت همدلی
- مهارت های مقابله با هیجان ها
- مهارت مقابله با استرس
اگر مهارت آموزی را جدی نگیریم...
در دوره کودکی، تعارض ها و کشمکش ها به دلیل عدم بلوغ رشد روانی- شناختی جلوه چندانی ندارد، اما با افزایش سن و هنگام مواجهه با دشواری های ویژه سنین نوجوانی و جوانی، کشمکش های درونی و بیرونی همزمان با رشد جسمانی و روانی انتظار جامعه و خانواده از فرد نوجوان و جوان افزایش می یابد به طوری که می پذیرند به دلیل زندگی اجتماعی، بخشی از تمایلات خود را محدود یا جهت دهی کنند و در چارچوب هنجارهای اجتماعی و گروهی قرار گیرند.
در این راستا نوجوانان و جوانانی که شیوه های صحیح رفتار هیجانی و مهارت های لازم را برای تطبیق خود با خانواده و جامعه نیاموخته باشند و ظرفیت های روان شناختی آنها ارتقا نیافته باشد با آسیب های جدی و متعددی روبرو خواهندشد که عواقب آن هم دامنگیر خودشان می شود و هم دیگران و در صورتی که رفتارهای ضداجتماعی در آنها شکل گیرد و از خود واکنش های منفی بروز دهند یا توان مدیریت این واکنش های منفی را نداشته باشند، باعث آسیب های روان شناختی در شخص و کژروی ها و ناهنجاری هایی در اجتماع خواهدشد. بنابراین اگر در زمان کودکی برای آموزش مهارت های زندگی انرژی گذاشته نشد، باید خانواده و مدرسه به خصوص در زمان نوجوانی و بلوغ، برای آموزش این مهارت ها و افزایش ظرفیت روان شناختی نوجوان تلاش کنند چون بعد از ۱۸ سالگی که شخصیت فرد و هوش هیجانی اش تقریبا به وضعیت ثبات نسبی رسید، ایجاد و شکل دهی رفتار، مشکل تر و زمان بر خواهدشد.
