در فرهنگ تمامی ادیان وتمدنهای اصیل دنیا، حجاب به عنوان یک اصل کلی مورد توجه بوده و جزئی از هویت یک زن را تشکیل می داد. به گونه ای که اگر به لباس های زنان اروپایی قبل از رنسانس دقت شود نوعی حجاب در بانوان آن عصر به صورت لباسهای بلند وگشاد قابل مشاهده است.
اولین گروههایی که ساختار هویتی حجاب را در اروپا درهم شکستند، گروهی از صهیونیست های یهودی و مسیحی بودند، صهیونیست ها بر اساس آموزه های غیر الهی خود تنها راه حاکمیت وسیطره بر جهان را القاء نوعی تسامح نسبت به حجاب وشخصیت زن در جامعه یافته و بدین ترتیب با ترویج نگاه اغوا گرایانه ومصرفی نسبت به زن، پوششهای نامناسب و مردانه را به جای پوشش زنانه قبل از رنسانس ترویج کردند.
در اين ميان بايد گفت زن ایرانی از ابتدا علاقه زیادی به رعایت عفاف و حجاب داشته است چادر؛ درحقیقت هویتی ایرانی دارد واین پوشش درزنان وابسته به طبقات اجتماعی بالا در ایران باستان رایج بود به طوری که در زمان هخامنشیان زنان دربار، چادرهایی از پارچه های گرانبها به سرداشته، ادامه آن را برروی دستان می انداختند. همچنین پس از اسلام رعایت عفاف و حجاب به شکل استفاده از چادر جنبه عمومی پیدا کرد و همگانی شد.
حجاب شناسی
حجاب، به معنای پوشش اسلامی بانوان، دارای دو بعد ایجابی و سلبی است. بعد ایجابی آن وجوب پوشش بدن و بعد سلبی آن حرام بودن، خود نمایی در مواجه با نامحرم است و طبیعی است که این دو بعد باید در کنار یکدیگر رعایت شوند تا حجاب کامل اسلامی محقق شود .
عفاف، عفت و بازداری باطنی انسان است عفاف، یک صفت درونی و باطنی است.هرچه عفاف درونی و باطنی انسان بیشتر باشد باعث رعایت حجاب و پوشش ظاهری می شود.
عفاف بدون رعایت پوشش ظاهری قابل تصور نیست. بنابراین نمی توان زن یا مردی را که عریان یا نیمه عریان در انظار عمومی ظاهر می شود عفیف دانست. زیرا رعایت پوشش ظاهری بر اساس ویژگی تاثیر ظاهر انسان در باطن او حداقل یکی از علامت ها و نشانه های عفاف است .
بنابراین می توان گفت رابطه بین عفاف و حجاب نوع رابطه ریشه و میوه است یعنی عفاف ریشه حجاب و حجاب میوه عفاف است .
برخی ممکن است حجاب ظاهری داشته باشند ولی عفاف و طهارت باطنی را در خویش به طور کامل ایجاد نکرده باشند . از سوی دیگر، افرادی ممکن است بدون رعایت حجاب ظاهری ادعای عفیف بودن نمایند و با تعابیری مثل این که «من قلب پاک دارم و خدا با قلب ها کار دارد.» خود را سرگرم کنند چنین انسان هایی باید در قاموس اندیشه خود این نکته اساسی را بنگارند که درون پاک بیرونی پاک را می پروراند و هرگز قلب پاک موجب بارور شدن میوه تلخ و ناپاک بدحجابی و بی حجابی نخواهد شد .
بدون شک در عصر ما که بعضی نام آن را عصر برهنگی و آزادی جنسی گذارده اند و افراد غربزده، بی بند و باری را جزئی از آزادی او می دانند ، سخن از حجاب گفتن برای این دسته ناخوشایند و گاه افسانه ای است متعلق به زمان های گذشته . ولی مفاسد بی حساب و مشکلات و گرفتاری های روز افزون که از این آزادی های بی قید وشرط به وجود آمده ، سبب شده که تدریجا گوش شنوایی برای این سخن پیداشود. مسئله این است که آیا (با نهایت معذرت) باید برای بهره کشی از طریق سمع و بصر و لمس – جز آمیزش جنسی – در اختیار همه مردان باشند و یا باید این امور مخصوص همسرانشان گردد.
اسلام می گوید کامیابیهای جنسی، اعم از آمیزش و لذت گیری های سمعی و بصری و لمسی مخصوص به همسران است و غیر از آن گناه و مایه آلودگی و ناپاکی جامعه می باشد که جمله « ذلک أزکی لَهم » در آیه 30 سوره نور اشاره به آن است.
چراحجاب خوب است ؟!
1- برهنگی زنان که طبعا پیامدهایی همچون آرایش و عشوه گری و امثال آن را به همراه دارد؛ مردان مخصوصا جوانان را در یک حال تحریک دائم قرار می دهد؛ تحریکی که سبب کوبیدن اعصاب آن ها و ایجاد هیجان های بیمارگونه ی عصبی و گاه سرچشمه ی امراض روانی می گردد. مخصوصا توجه به این نکته که غریزه ی جنسی نیرومندترین و ریشه دارترین غریزه آدمی است و در طول تاریخ سرچشمه ی حوادث مرگبار و جنایات هولناکی شده تا آن جا که گفته اند : « هیچ حادثه مهمی را پیدا نمی کنید مگر این که پای زنی در آن در میان است .» آیا دامن زدن مستمر از طریق برهنگی به این غریزه و شعله ور ساختن آن بازی با آتش نیست ؟ آیا این کار عاقلانه است؟
2- آمارهای قطعی و مستند نشان می دهد که با افزایش برهنگی در جهان، طلاق و از هم گسیختگی زندگی زناشویی در دنیا به طور مداوم بالا رفته است، زیرا در« بازار آزاد برهنگی » که عملا زنان به صورت کالای مشترکی « لااقل در مرحله غیرآمیزش جنسی» درآمده اند قداست پیمان زناشویی مفهومی نمی تواند داشته باشد.
3- گسترش دامنه ی فحشا و افزایش فرزندان نامشروع از دردناک ترین پیامدهای بی حجابی است ودلایل آن در جوامع غربی کاملا نمایان است.
4- مسئله «ابتذال زن» و «سقوط شخصیت او» در این میان نیز حائز اهمیّت فراوان است، هنگامی که جامعه زن را با اندام برهنه بخواهد طبیعی است روز به روز تقاضای آرایش بیشتر و خودنمایی افزون تر از او دارد و هنگامی که زن را از طریق جاذبه جنسی اش وسیله تبلیغ کالاها و دکور اطاق های انتظار و عاملی برای جلب جهان گردان وسیّاحان و مانند اینها قرار بدهد، در چنین جامعه ای شخصیّت زن تا سرحدّ یک عروسک یا یک کالای بی ارزش سقوط می کند و ارزش های والای انسانی او به کلّی به دست فراموشی سپره می شود و تنها افتخاراو جوانی و زیبایی و خود نمایی اش می شود و به این ترتیب مبدّل به وسیله ای خواهد شد برای اشباع هوس های سرکش یک مشت آلوده ی فریبکار وانسان نما های دیو صفت، در چنین جامعه ای چگونه یک زن می تواند با ویژگی های اخلاقی اش، علم و آگاهی و دانایی اش جلوه کند و حایز مقام والایی گردد.
سرهنگ جهانگير كريمي – معاون اجتماعي فرماندهي انتظامي استان اصفهان
