شهردار و پرزیدنت ها!

روزنامه شرق - سال ٩٤ که شروع شد، زمزمه های تغییر شهردار ١٢ ساله هم به اوج رسید، تغییری دیرهنگام پس از سفر رییس جمهور در بهمن ٩٣! هرچه که برخی مدیران در پرده برداشتن از پشت پرده های استیضاح  تلاش فراوان کرده بودند که استیضاح رخ ندهد؛ اما اختلافات در دل جلسه استیضاح سقائیان‌نژاد سر باز کرد. با این همه دل کندن شورا از مدیر سالهای قدرت اصول گرایان به ظاهر یک تغییر درون تشکیلاتی بود و آنان قرعه را به نام مهدی جمالی نژاد از مدیران ارشد شهری در سال های اخیر زدند. جمالی نژاد که دکترای برنامه ریزی شهری از دانشگاه اصفهان گرفته و سالها در مناصب مختلف مدیریت شهری خود را آزموده بود؛ حالا نزدیک به یک سال در این سمت مشغول کار است. چهره ای متفاوت در عرصه مدیریت شهری که هر روز در نقطه ای از شهر، دستی بر قیچی و کلنگ دارد ، یا در پاسخ شهروندان و خبرنگاران واژه هایی تازه بیان می کند و به وقت هر هفته چند افتتاح یا در پشت تریبون، سخن از گفتمان های نو می گوید: شهرداری از نسل تحصیل کردگان اصفهانی که تلاشش به نظم درآوردن قصه شهر رویاهای صفوی در ساحت توسعه مدرن است و با نواختن هر روزه زنگ شهر دانش بنیان ، ترکیبی متناقض از مدیریت های سیاسی چند دوره اخیر را به نمایش گذاشته است.
در نوشتار و گفتار شهردار فعلی از چند سال پیش تا کنون علاقه وافربه مساله توسعه پیداست، او به هر زبان و در قالب های گوناگون از شهر خلاق گرفته تا شهر دانش بنیان، وصف دیپلماسی شهری را می گوید و خواهان گذار از عصر صنعت است به فراصنعت. شهردار تلاش کرده تا با تغییر سیستم اطلاع رسانی شهرداری، ارتباط وسیع با اقشار مختلف شهر برقرار کند، در هر رویدادی حضور داشته باشد و در حضور رسانه ای کم نمی گذارد. به دیدار هنرمندان و نخبگان می رود، چراغ دفتر کار را تا پاسی از شب، روشن نگاه می دارد و گاهی غیرمنتظره همه را مثل فروردین ماه امسال رودرروی گفتمان جدیدش قرار می دهد. اگر تنها به این وجه نگریسته شود او پیرو توده گرایی (پوپولیسم) است که نام آشنای رییس دولت های نهم و دهم را در ذهن زنده می کند. ولی این همه داستان نیست!
در سخنوری های وی اثری از تحقیر، توهین یا ادبیات نامتناسب دیده نمی شود برعکس به سنت نخبگان اصفهانی می کوشد فاخر باشد و گاه چندپهلو. او به تنهایی بار تغییر پارادایم های مدیریت شهری را بر دوش می کشد در حالی که چرخش به منتهی الیه راست وی در عزل و نصب های شهری به گفته و تایید خودش به خاطر ترکیب شورای شهر است، وی به دنبال تعامل و خلاقیت درپی چهره های نوین اصفهان می گردد اما در ظرفی می خواهد این غبار مدیریت کهنه را بشوید که دوازده سال، جام شکسته اصولگرایان بوده است.
شهردار یک تنه باری را به دوش می کشد مملو از گفتمان های نو. او سالها در مناصب مختلف خدمت کرده و کارنامه اش گویای حضور در اتاق فکرهای گوناگون بوده ولی شباهتی اساسی به رییس جمهور کنونی دارد :  دلخوش به برجام و پسابرجام، لبخند بر لب دارد و به تنهایی بدنه رای خود را حفظ می کند ولی تیم های اقتصادی و سیاسی اش نفس دولت را بریده اند و در بی برنامگی دست و پا می زنند.
جمالی نژاد وارث رویکردی است که مدیریت واحد شهری را نپذیرفته و تلاش‌های هر روزه او اگر نه چون رییس دولت اصلاحات بدون پشتوانه با بحران روبرو می شود اما از قوت و اقتدار لازم برای تحقق برخوردار نیست. کلیدواژه های شهردار که معتقد به گسترش دیپلماسی شهری است اگر چه زیبا، ایده آل و بیشتر از آن الزامی به نظر می رسند اما طی این راه سنگلاخ به همه آن چیزهایی احتیاج دارد که نبودشان امروز شهر را محتاج تغییر کرده است. اصفهان این روزها تنها در هسته مرکزی شهرو لابه لای پل ها و پروژه ها و زیباسازی با پرندگان بی سر خلاصه نیست؛ توسعه اصفهان همچون کوهی است که قله عمرانی آن از دریای مشکلات ساختاری بیرون زده و دامنه اش تا فرهنگ نحیف شهروندی، نخبگان محذوف، صاحبنظران خاموش و روایت های یکسویه از مدیریت فرهنگی و اجتماعی در اصفهان گسترده است.