شرکت های معروف به دنبال ورود به بازار ایران
نیکی آگاه - قرار بود در پسابرجام، حركت كشور در راستاي اقتصاد مقاومتي باشد! آيا در سالي كه رهبر معظم انقلاب آن را سال «اقتصاد مقاومتي؛ اقدام و عمل» ناميده‌اند واردات حجم سنگين لوازم آرايش كه ايران را به دومين كشور مصرف كننده آن در جهان تبديل كرده، واردات سيگارهاي مالبرو، اتومبيل‌هاي شورلت آمريكايي و ميوه‌هاي خارجي را می توان در راستاي اقتصاد مقاومتي مي‌توان تعريف كرد؟ آيا اين كالاها در زمره كالاهاي سرمايه‌اي محسوب مي‌شوند؟! خوب است بررسي شود كه واردات اين نوع كالاها به چه حزب و گروه و فردي تعلق دارد و منافع آن‌ها به جيب چه كساني ريخته مي‌شود؟ آيا قرار داد خريد شورلت آمريكايي و فروش سرمايه عظيم ملت (آب سنگين) به قيمت ثلث بازار جهاني به دشمن درجه يك ملت ايران، در هنگامي كه سرقت 2 ميليارد دلاري از حساب ايران مي‌شود و درباره رزمايش ايران در آب‌هاي خودش يعني خليج فارس دخالت آشكار مي‌كند، جزو کدامین قرارداها است؟!
ضعف‌های مدیریتی چند سالی است که حسابی نان مردم را بُریده و سفره هاشان را کوچک و کوچکتر کرده است. مردم به وعده‌های آقای رییس‌جمهور دل خوش داشتند، وعده‌هایی که خبر از گشایش اقتصادی و رفع مشکلات معیشتی ایشان بعد از برجام می‌داد. امروز اما و در حالی که ملت منتظر گشایش وعده داده شده‌ی آقای رییس جمهور بودند؛ شاهد بازگشایی مغازه‌های لاک و رژ لب و چه‌ها هستند! پس از ذوق زدگی طرفداران برجام، حالا مردم چشم انتظار شکستن دیوار تحریم‌ها هستند، گاهی اما نمی‌توان چشم را روی بسیاری از مسایل بست و فقط لبخند ژکوند تحویل مردم داد. افکار عمومی می‌پرسند: در روزگاری که بسیاری از مردم محتاج نان شب خود هستند؛ چه نیازی به افتتاح برندهای رژ و لاک و ریمل است؟! این آیا تمام دستاورد برجام برای سفره‌های مردم بود؟
آن چنان که رویترز نوشته، از میان صف طولانی سرمایه گذاران خارجی ادعایی آقای رییس جمهور؛ که قرار بود بعد از برجام بیایند و با سرمایه گذاری مشکلات اقتصادی این مردم را حل کنند، تنها «سفورا»، (به فرانسوی: Sephora) از حضور قاطع خود و گشایش مغازه‌های فروش لوازم آرایشی در کشور خبرداده است!
این شرکت لوازم آرایشی و زیبایی شرکتی فرانسوی، که در سال ۱۹۷۳ توسط دومینیک مندوناد راه‌اندازی شد و در حال حاضر متعلق به شرکت لویی ویتون بوده و از برندهای کمپانی "آل وام هاش" به‌شمار می‌آید. این کمپانی بیش از 2 هزار شعبه در 30 کشور دنیا داشته و براساس آمار اعلام شده سالانه درآمدی 4 میلیارد دلاری دارد.
براستي با اين افشاگري‌هاي بالاترين مقام كشور يعني رهبر معظم انقلاب اسلامي، هيچ دستگاهي از مقامات امنيتي، قضايي و يا نظارتي نبايد موضعي بگيرد و آمادگي خويش را براي مقابله با اين گونه كارها اعلام كند؟ آيا در برابر اين سكوت معني دار نبايد گشت و پرتقال فروش را پيدا كرد؟!
ایران چنان مکانی پرسود برای فروش لوازم آرایشی است که نام‌های معتبر خارجی حاضر به ارایه حق امتیاز به شرکایی در داخل این کشور هستند.
مقام معظم رهبري در باره واردات كالاهايي مانند واردات غير ضروري فرمودند: « من مي‌دانم كه افرادي هستند، از پشت فشار مي‌آورند منفعت دارند، سود دارند، لذا فشار مي‌آورند.» ايشان درباره قاچاق كالا نيز فرمودند؛ « قاچاق‌هاي سازمان‌يافته بزرگ؛ ده‌ها كانتينر يا صدها كانتينر اجناس گوناگون قاچاق وارد كشور بشود؟ خب، بايد برويم برخورد كنيم با اين ها؛ ما دولتيم، ما قدرت داريم، ما مي‌توانيم؛ به‌طور جدّي با اين‌ها برخورد كنيم» ايشان سپس به افشاي برخي حقايقي مي‌پردازند كه بسيار تكان دهنده است؛ «بعضي‌ها كه از واردات آن جنس سودهاي كلاني مي‌برند مي‌آيند جلوي اين توليد داخلي را مي‌گيرند؛ اگر شد با رشوه – آقا، اين كارخانه را تعطيل كن يا نساز و اين پول را بگير– اگر زير بار نرفت، با تهديد، با جنايت».
حال به این نکته بپردازیم که خبرگزاری انگلیسی «رویترز» به نقل از گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان در گزارشی به «صادرات لوازم آرایشی به ایران و موانع حقوقی و فرهنگی موجود در این مسیر با وجود رفع تحریم‌ها» پرداخت؛
رویترز در این گزارش با معرفی یکی از بانوان ایرانی- اماراتی شاغل در بخش صادرات لوازم آرایشی به نام خانم «نگین فتاحی» و باز شدن یک سالن زنجیره‌ای ویژه فروش ناخن مصنوعی از سوی وی در ایران و در سال جاری اشاره و نوشت: با وجود قوانین سفت و سخت نحوه پوشش اسلامی، فروش لوازم آرایشی در ایران بالاترین میزان را در بین دیگر کشورهای خاورمیانه دارد.
فتاحی در این زمینه می‌گوید: «زنان ایرانی به دنبال نام‌های تجاری هستند و در کشورشان محصولات جعلی فراوانی وجود دارد. آن‌ها به شدت تشنه اجناس اصل و واقعی غربی هستند.»!
در ادامه این گزارش رویترز با اشاره به وجود نام‌های تجاری معتبر جهانی در زمینه لوازم آرایشی چون «دولچه و گابنا» (برند ایتالیایی) و «لویی ویتون» (برند فرانسوی) و مواردی دیگر در مغازه‌ها و فروشگاه‌های شمال شهر تهران و حضور برخی نام‌های تجاری مجلل مد جهان که در حال ورود مستقیم به ایران هستند، به نقل از گزارش مرکز تحقیقات مجلس شورای اسلامی به وجود بازار بیش از 4 میلیارد دلاری صنایع آرایشی در ایران اشاره کرده است.
« افشین صادقی زاده» از سردبیران سابق نشریات مد و مشاوران مدیریت نام‌های تجاری نیز در گفت‌‌وگو با رویترز می‌گوید: «نوع پوشش زنان ایران هنوز از خطوط قرمز جمهوری اسلامی محسوب می‌شوند و نام‌های تجاری که در حال رفتن به ایران هستند باید آماده مواجهه با مقاومت اصولگرایان و یا حتی لغو فعالیت یا اخراج از ایران باشند.»
رویترز در ادامه نوشته است که برخی اصولگرایان ایرانی برندهای مجلل خارجی را بخشی از نبرد فرهنگی غرب علیه کشورشان می‌دانند.
این رسانه انگلیسی در خاتمه از تلاش شرکت‌های تولید کننده لوازم آرایشی برای یافتن شرکایی در داخل ایران برای ارایه امتیاز خود تا مالکیت فروشگاه در تهران برای فعالیت به دلیل وجود موانعی چون مقررات کاری و بانکی و البته دیگر مشکلات بالقوه در این مسیر اشاره کرده است.
تا قبل از انجام توافقات و اجرای برجام، آن زمان که هنوز بحث مذاکرات، خانم اشتون و قدم زدن‌های وزرای خارجه در بین مردم همه‌گیر بود، دولت به منتقدان می‌تازیدند که بیماران ام اسی و سرطانی را دریابید که سالانه فلان مقدار به خاطر تحریم‌ها جان خود را از دست می‌دهند. تا قبل از تشدید تحریم‌ها اقتصاد ما چنین بود و امروز چنان، و بسیاری از این قبیل انتقاداتی که با آن می کوشیدند دهان منتقدان برجام را ببندند، اما حالا... در شرایط پسابرجام، نه ام اسی، نه سرطانی و نه حتی کمترین سرمایه‌گذاری خارجی! آری باید پذیرفت؛ رژ لب، لاک و خط چشم بخشی یا تمام دستاورد برجام بوده است!
طرح های ابلاغی اقتصاد مقاومتی سال‌های سال است که در گوشه اتاق و در کشوی میز مسوولان خاک می‌خورد. دولتی‌ها به جای تلاش برای اجرایی شدن این سیاستها، مصرف گرایی آن هم از نوع محصولات غیرضروری و خارجی را ترویج می‌دهند. به گفته کارشناسان؛ حضور این شرکت‌های لوکس غیرضروری نه می‌تواند سرمایه گذاری کلان و راهگشا را برای کشور به همراه داشته باشد و نه دردی از گرانی و تورم و رکود اقتصادی و بیکاری و دیگر دردهای معیشتی مردم دوا می‌کند! از طرفی در تناقض کامل با مباحث اقتصاد مقاومتی هم هست. در این میان چه توجیه عقلانی می‌تواند رسانه‌های دوست و حامی برجام را سر عقل بیاورد که رژ لب و خط چشم و ریمل خارجی نه تنها کمکی به بهبود وضع اقتصاد ملکت نخواهد کرد، که در آینده ای نه چندان دور براساس مطالعات همان خارجی‌ها، هزینه‌ی کلانی برای دوا و درمان ناشی از استفاده از همین لوازم آرایشی روی دست مملکت خواهد گذاشت.
حالا آن‌ها که رفع تحریم‌ها را مایه توسعه اقتصادی کشور می‌دانستند به این سوال پاسخ دهند وقتی به اذعان همه بزرگان اقتصاد در ایران و دنیا "تولید" شاه بیت رشد و توسعه اقتصادی است ترویج و تقویت بازار مصرف گرایی چه توجیه اقتصادی و سیاسی دارد؟
