فولاد را می توان در اصل بخش محوری کالبد صنعتی و حالا فراصنعتی نامید که برای ساخت ابنیه، ماشین آلات، خطوط تولید و پس از آن اکثر محصولات مصرفی به کار می رود، امروز در جهان برای مثال در ساخت انواع خودرو، ماشین های سنگین، تونل های فوق پیشرفته بین شهرها و کشورها، سازه های عظیمی همچون پل های بین ساحلی از گریدهای مختلف فولاد استفاده می شود که در دسته میکروآلیاژهای کم کربن جا دارند و دارای ضخامت و عرض های گوناگونی هستند که برای ساخت هر کدام، دانش جداگانه ای مورد نیاز است.
این ها در حالی است که قطب تولید فولاد کشور( فولاد مبارکه) اولین تلاش های خود برای سازگاری با بازار محصولات فلزی و کاهش فروش فولاد خام را از اوایل دهه هفتاد خورشیدی آغاز کرد و حالا پس از چندین بار تلاش، موفق شده تا پروژه نورد گرم دو را آغاز کند.
شاید در نظر اول این پروژه مانند ده ها طرح و پروژه صنعتی و نیمه صنعتی دیگر به نظر برسد که فولاد مبارکه اجرا می کند و اخبار آن از طریق رسانه ها منتشر می شود، اما وقتی به ثمرات و نتایج این طرح و البته تعلل شرکت های اروپایی در همکاری با فولاد مبارکه برای اجرای این پروژه توجه کنید، به آنچه عمق راهبردی اجرای این طرح برای گسترش حوزه بازارهای آینده در کشور و جهان است پی خواهید برد.
در هزاره جدید با پر بسامد شدن کلیدواژه توسعه پایدار و بسط گفتمان حفظ محیط زیست در ذیل آن، انطباق و همپوشانی فرآیندهای تولید با باید و نبایدهای زیست محیطی از جمله ضروریات انکارناپذیری به شمار می رود که بدون آن، صحبت از توسعه پایدار شبیه به شوخی خواهد بود.
بدون اغراق، فولاد مبارکه در تمامی طول فعالیت خود، در جهت انطباق با شرایط و ضوابط زیست محیطی، همکاری بالایی نشان داده و آن را جزو بخش های اصلی استراتژی های تحقیق، توسعه و تولید فولاد مبارکه قرار داده تا جایی که بسیاری از تحقیقات و سپس پیاده سازی نتایج آن در حوزه حفاظت از محیط زیست یا کاهش مصرف انرژی و آب با حمایت یا سفارش فولاد مبارکه انجام شده است.
در همین مسیر است که پروژه نورد گرم 2 از منظر زیست محیطی و کاهش نقش کربن در تولید فولاد و کاهش هر چه بیشتر آلاینده های صنعتی منطبق و گاه جلوتر از پروتکل های زیست محیطی، دارای توجیه و ضرورت اجرایی است.
با این حال علاوه بر نقش ضرورت های محیط زیستی در اجرای چنین پروژه ای، باید در نظر داشت که با شکل گرفتن و تعمیق گفتمان توسعه پایدار، نوعی از هم زیستی و رابطه متقابل بین توسعه پایدار، محیط زیست، فناوری های کاربردی و محصولات حاصل از آن شکل گرفته است که زنجیره ای به هم پیوسته از فرآیندهای تحقیق و توسعه را به وجود آورده است. در این زنجیره جایگاه فناوری و نیازهای مبتنی بر آن، نقش برجسته ای دارند، تولید باید مبتنی بر فناوری و نیازهای ناشی از تغییر سبک زیست انسان ها در ساحت عصر فناوری های پیشرفته شکل بگیرد.
به همین منظور است که توانایی برای تولید هر نوع اسلب فولادی با گریدها و پس از آن ساخت فولادهای هوشمند با استفاده از فناوریهای نوین، بخشی از راهبرد حیاتی فولاد مبارکه به شمار می رود، سرمایه گذاری برای ساخت نورد گرم دو و بیشتر از آن، تلاش برای بومی سازی و کارآمدتر کردن فناوری های مورد نیاز این طرح در کشور را نباید با دیدگاه های سنتی تاریخ گذشته نگریست.
در دیدگاه های نوین، سرمایه گذاری بر تحقیق و توسعه و همچنین تولید محصولات با فناوری های سطح بالا، در حوزه آینده نگاری قرار می گیرد، آینده ای که همین حالا هم آغاز شده و برای توسعه و تضمین بازارهای رو به گسترش این محصولات، گریزناپذیر هستند. این سرمایه گذاری علاوه بر بومی سازی فناوری نوین در پیوند حوزه تحقیق و توسعه فراصنعتی، نقش مهمی در تحریک رشد اقتصادی شرکت ها دانش بنیان و اقتصاد دانشی خواهد داشت که امید می رود در آینده ای نزدیک با بهره برداری از آن، فصل جدیدی در عصر فراصنعتی کشور آغاز شود.
