قلیان کشیدن؛ تفریح یا معضلات جوانان؟

فاعزه . م - قلیان که امروزه جوانان با عنوان تفریح از آن نام می‏برند به یک معضل اجتماعی تبدیل شده است.

امروزه با وجود اینکه بسیاری از جوانان از مضرات قلیان کشیدن اطلاع و آگاهی دارند باز هم به سراغ آن می‎روند.از سویی برخی از جوانان به ویژه نوجوانان آن را تفریح دانسته و ادعا می‎کنند که مصرف تفننی است در حالی که آنها کاملا به این تفریح مضر عادت می‎کنند.

این روزها وقتی در جمع تعدادی از جوانان قرار می‎گیرید سخن از طعم‎های مختلف چون دو سیب، هلو، پرتقال، نعناع، آلبالو، انگور، دارچین و لیمو می‎زنند حتی شوخی‎های جوانان نیز تبدیل به این مطالب و عناوین شده و به قول خود آنها « چه طعمی میل دارید؟ » یکی از جملات معروفی است که امروزه حتی بین نوجوانان نیز به شوخی یا جدی رد و بدل می‎شود.

طی سال‎های گذشته اقدامات زیادی چون پلمب مراکزی که قلیان ارائه می‎شود، انجام شده، اما در حال حاضر استفاده از قلیان در چای‎خانه‏ها و قهوه‎خانه‎ها یک امر عادی تلقی شده و مسئولان مربوطه نیز از این امر اطلاع دارند.

اوقات فراغت نوجوانان یعنی همان زمان هایی که آموزش و پرورش برای آن بودجه ندارد، توسط وزارت ورزش و از طریق ورزش های مهیج و ارزان و همچنین گردشگری ارزان! ساماندهی می‌شود، شهرداری هم که طبق روال همیشه فضاهای شهری را که طی این سال ها هر روز کمتر می شود، به آن اختصاص می دهد.

فراغتی که باید در آن فرد هر کاری که دوست دارد انجام دهد، زیرا تنها تفاوت فراغت با ساعات غیر فراغت، آزاد بودن فرد است و عدم اجبار او به انجام کارهایی که تمایلی به انجام آنها ندارد. در اینجا جوان تصمیم گیرنده است و شاید بخش زیادی از جوانان به گران قیمت ها در اوقات فراغت خود بیش از هر چیزی علاقه نشان می دهند. از برنامه های ارزان قیمت فرار می کنند و ترجیح می دهند برای اوقاتی که به خودشان اختصاص دارد، خود تصمیم بگیرند.

اوقات خالی را می توان با هر کاری پر کرد، زیرا برای بعضی ها زندگی تا دلت بخواهد پر است از این وقت های خالی که باید به هر حال به هر شکلی بگذرد. در مقابل دیگرانی هستند که دایما از کمبود وقت گله دارند و همه روز و ساعتشان برنامه ریزی شده است.

برای پرداختن به اوقات فراغت جوانان باید اول ببینیم خود آنها چه می‌خواهند و بعد بر اساس تمایلات آنها برای اوقات فراغتشان برنامه‌ریزی کنیم، اما در بسیاری از موارد آن چیزی که خود افراد می خواهند با آن چیزی که در عمل وجود دارد جور در نمی آید و این یعنی نپرداختن به اوقات فراغت.

وقتی در جمع دوستانه خود به صحبت می نشینیم تنی از آنها از علاقه خود به رفتن به کنسرت ها و شنیدن موسیقی زنده می گویند، اما متاسفانه در این مورد هم باید از کمبود این دست برنامه ها و شاید نامناسب دیدن نظر خانواده ها مبنی بر شرکت فرزندان دختر خود در چنین مکانهایی مواجهیم، پس ترجیحا به لذت قلیان کشیدن حتی در حضور خانواده بسنده می کنند و این تنها نمونه ای کوچک از محدودیتهایی است که برای ارضای حس لذت جویی افرادخودنمایی می‌کند.

براستی من نوجوان و جوان نوعی برای پرکردن حس لذت طلبی خود چه باید کنم؟ چرا دستگاه های مربوطه در اجرای وظایف خود سهل انگار ی می کنند؟ اگر قلیان کشی معضل است، پس چرا به طورجد با آن مقابله نمی‌شود؟ چرا هنوز هم در چایخانه های سطح شهر پر است از جوانانی که قلیان برلب دارند و وقتشان را سپری می کنند؟ برای آنان صرفا گذران اوقاتی با لذت مهم است و هیچ به عاقبت و عواقب بعدی آن توجهی ندارند.

مضرات مصرف قلیان دیگر برای هیچ یک از افراد پوشیده نیست، اما نکته در خور اهمیت این است که مسوولین هم با اینکه براین مساله واقفند اما به راحتی از کنار آن می گذرند. شاید درهر چند وقت یکبار هم برای برخورد کاری انجام دهند اما تا زمانی که بستر اوقات فراغتی جذاب و صحیح را فراهم نکنند این برخوردها با شکست مواجه شده و جوان برای دستیابی به آن حریص تر می شود چرا که در حال حاضر این تنها تفریح لذت بخشی است که با کم ترین هزینه دست یافتنی است.