زمانی که خشکسالی جهان را محاصره کرد

 احتساب – ترجمه – حبیب صادقی - کارشناسان آب و هوا و محیط زیست به طور مداوم نسبت به خشکسالی در بسیاری از مناطق جهان به دلیل دمای بالا هشدار می دهند. هشدارهای جدید کارشناسان کمیسیون اروپا مبنی بر اینکه خشکسالی اکثر کشورهای اتحادیه اروپا بدترین خشکسالی از قرن شانزدهم خواهد بود. بیشتر اروپا در معرض امواج گرما و آب و هوای خشک است، زیرا آب و هوا بر تولید غذا، انرژی، آب آشامیدنی و حیات وحش تأثیر می گذارد. به گفته سازمان آمریکایی «شبکه جهانی فیوچرنت» در «روز داوری زیست‌محیطی»، سیاره زمین تقریباً خفه‌کننده است، زیرا انسان‌ها هر چیزی را که سیاره می‌تواند در یک سال تولید کند، مصرف کرده و ذخایر زمین، یعنی سرمایه طبیعی را مصرف کرده است. برای حفظ زندگی لازم است. جنگل آمازون، ریه های جهان، دیگر نمی تواند به سیاره کمک کند تا انتشار گازهای گلخانه ای در حال افزایش خود را جذب کند.

 انگار دنیا عاشق خودکشی است! و پس از کرونا و جنگ اوکراین، گزارش‌های بین‌المللی در مورد مازاد منابع زمین و کاهش آن در جامعه پسا مصرف‌کننده تکان‌دهنده است که حاکی از تشدید مشکلات جمعیتی و تشدید توده مردم گرسنه و بی‌خانمان در جهان است. سیا تهدیداتی را که معمولاً ایالات متحده با آن مواجه است از جمله تسلیحات هسته ای، سیاست تهاجمی روسیه و کره شمالی در دستور کار خود ثبت کرده است و چالش های جدیدی مانند تغییرات آب و هوایی و ناامنی بهداشت جهانی را به عنوان بزرگترین آزمون ژئوپلیتیک واشنگتن به آن اضافه کرده است. در حالی که سنا لایحه ای را تصویب کرده است که هدف آن اختصاص 369 میلیارد دلار برای مبارزه با تغییرات اقلیمی است که بزرگترین سرمایه گذاری در تاریخ ایالات متحده است و تا سال 2030 انتشار کربن این کشور را تا 40 درصد کاهش می دهد.

جدی بودن بحران مستلزم آن است که نظام اقتصادی و زیست محیطی جهانی دستخوش اصلاحات همه جانبه شود

 بر اساس شاخصی که توسط محققان اوایل دهه نود قرن بیستم که شاهد بسیاری از کنفرانس‌های بین‌المللی محیط‌زیست بود، از ریو در سال 1992 تا کپنهاگ 1994، 2009، برای برآوردن نیازهای جمعیت به روشی پایدار به 1.75 سیاره زمین نیاز است. از طریق کیوتو 1997، بالی و دیگران. در کپنهاگ، ناامیدی بزرگی برای شبکه بین‌المللی اقلیم و محیط زیست ثبت شد، به همان اندازه که انتظارات زیاد بود، دلایل شکست بیشتر بود، به ویژه تقابل ژئوپلیتیک بین ایالات متحده و چین. به نظر می رسد که تغییرات آب و هوایی به یک شرط بسیار مهم در روابط بین الملل تبدیل شده است. سازمان‌های غیردولتی WWF و شبکه جهانی آینده می‌گویند که «بشر از هر چیزی که اکوسیستم‌ها می‌توانند بازسازی کنند، استفاده کرده است». کسری پایدار زیست محیطی علیرغم اقداماتی که در بیش از یک اجلاس زیست محیطی و جمعیتی اعلام شد، زیرا به موقع و پویا از آنها بهره برداری نشد.

نتیجه جمعیت عظیم، بهره برداری بیش از حد از منابع، حواس پرتی از موضوع تغییر به سمت انرژی های جایگزین در کنفرانس های جهانی آب و هوا در کشورهای بزرگ صنعتی و نوعی دگرگونی در اهداف توسعه پایدار انسانی (منابع مالی برآورد شده جهانی) است. مورد نیاز برای اجرای رویدادهای پایدار تا سال 2030 بین پنج هفت میلیارد دلار است.

گزارش سالانه اخیراً منتشر شده توسط سازمان ملل متحد در مورد مهمترین تغییرات جمعیتی در جهان و آینده جمعیتی، از نظر تغییرات جمعیتی تکان دهنده بود و انتظار می رود جمعیت جهان در سال 2030 به 9 میلیارد افزایش یابد. باعث افزایش قبض غذا و انرژی و نیاز به آب آشامیدنی می شود.

افکار عمومی جهانی همواره بر این باور بوده اند که توافقات بین المللی با هدف کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در جهان پیشرفت های چشمگیری در زمینه محیط زیست داشته است، از این رو جامعه بین المللی تصمیم به بسیج برای انعقاد توافقنامه برای جامعه محیط زیست در سطح جهانی گرفت. اما به نظر می رسد آینده آب و هوا در حال بدتر شدن است، توافقات کوتاه مدت هستند و از اشتباهات دهه های گذشته درس گرفته نمی شود.

سرانجام، اجلاس سران اروپا تهدیدات جنگ اوکراین بر امنیت غذایی جهانی را مورد بحث و بررسی قرار داد و شاید بسیاری از تلاش‌های بین‌المللی، همراه با تلاش‌های اروپا، در نهایت موفق به ایجاد گذرگاه‌های امن برای انتقال غلات از طریق دریای سیاه شد تا میلیون‌ها تن توقیف را نجات دهد. محصولات غلات در نتیجه محاصره روسیه، بنابراین سبد گندم تبدیل به یک سلاح استراتژیک شد. افزایش قیمت جهانی مواد اولیه با توجه به مطالعات مجله علمی Nature Geoscience، تغییرات فیزیکی روی کره زمین بسیار زیاد است، از جمله آنچه که امیدها به توسعه جهانی را از دست می دهد، افزایش بی سابقه دما، و دهه گذشته گرم ترین دهه از سال 1880 بوده است. و بیابان زایی باعث شده است که کشورها منابع طبیعی و منابع آبی خود را از دست بدهند و به مناطق کشاورزی در آن ضربه بزنند.

به نظر می رسد که جهان به جز جنگ هایی که قحطی و تورم بیرونی بالا را افزایش می دهد، آمادگی کمتری برای رویارویی با بلایا در سطح اقتصادی و اجتماعی دارد. خطرناک ترین این آگاهی است که فاجعه زیست محیطی فراتر از نوستالژی است تا با تغییرات تحمیلی توسعه صنعتی روبرو شود. به قول فیلیپ انگلهارت، عوامل متعددی باعث «دوگانگی بدبینانه فزاینده در رشد و بهبود رفاه اجتماعی» شده است.

آیا آگاهی از معنای رشد وجود دارد که به معنای اکثریت جمعیت، رشد نابرابر، تمایل به خودکشی جهانی و درون نگر با آگاهی نیست، به طوری که مردم ترجیح می دهند بر اثر کرونا بمیرند تا از گرسنگی و آتش سوزی؟ جنگل های آمازون در معرض خطر هستند و هیچ قانونی برای محافظت از آنها وجود ندارد. این یک تهدید برای تنوع زیستی و سلامت است، خطرناکتر از یک پدیده تشدید کننده به قیمت تخریب جنگل های جهان از نظر گسترش شهری، قطع درختان و عرضه زمین برای فروش.

تغییرات فیزیکی در حال وقوع در این سیاره بسیار زیاد است، از جمله آنچه که امید به توسعه جهانی را از دست می دهد

 بیشتر اروپا در نهایت توسط آتش سوزی محاصره شده است و خشکسالی آن را محاصره کرده است، زندگی شهری را به یک کابوس تبدیل می کند، و امکانات برای مداخله کم است، که مستلزم تقویت داده های اجتماعی و کنترل، و نیاز به سیاست های پیشنهادی برای منطقی کردن مصرف انرژی است. و از فاضلاب در مقیاس بزرگتری بهره مند شوند.

علاوه بر این، ناتوانی فزاینده کشورها در تغییر مسیر امور است، زیرا اکثر کشورها برای اجتناب از نقض قوانین تجارت آزاد و رقابت بین‌المللی به فناوری تکیه می‌کنند و هیچ مجازاتی برای هر کسی که قوانین زیست‌محیطی را زیر پا بگذارد و بیش از حد از آن استفاده کند، وجود ندارد. ایده حمایت از انرژی های تجدیدپذیر با کمک های گسترده به صاحبان شرکت های دولتی به جمع آوری ثروت و توسعه سایر فعالیت های سودآور کمک کرد و حقوق جلوگیری از آلودگی را نقض کرد. (نظریه ای که توسط رونالد کوز در سال 1960 ارائه شد).

در این شرایط، این احتمال وجود دارد که همه توافقات در انتقال به انرژی های جایگزین با شکست مواجه شوند (کنفرانس آب و هوا کپنهاگ سرانجام به طرز فجیعی شکست خورد). جدیت بحران مستلزم آن است که نظام اقتصادی و زیست محیطی جهانی دستخوش اصلاحات همه جانبه و انتقال تدریجی تولید و تجارت بین المللی شود تا به گونه ای کاملاً متفاوت به چالش آب و هوا نزدیک شود.

بازاندیشی در شهر یعنی تغییر زندگی فراتر از سیاست و جنگ، شهر محیط زندگی است، سند یونسکو در استانبول می گوید: شهر را انسانی تر کنید. جهان باید به سخنان دانشمند بریتانیایی جیمز لاولاک (1919-2022)، نویسنده «نظریه گایا» گوش می داد که زمین را به موجود زنده ای تشبیه می کرد که قادر به سازماندهی خود نیست. برای نجات سیاره آنطور که می شناسیم خیلی دیر است.

يقظان التقي - www.alaraby.co.uk