اما جم تی وی با همان شعارش که دوست داشتن همه بود پا در بازار بی نام و نشان اما پر درآمد ایران گذاشت. به لحاض قانونی استفاده از تجهیزات دریافت ماهواره در ایران ممنوع است و پیگیری قانونی دارد.
اما چه کسی است که نداند در خانه بسیاری اگر قول وزیر ارشاد را سند قرار دهیم 70 درصد ایرانی، گیرنده های رنگ و وارنگ، امواج نه چندان سرگردان ماهواره را دریافت می کنند و مونس شب و روز آنها شده اند.
برگردیم به قصه خودمان! کانال های ماهواره ای فارسی زبان اگر در ابتدا کارشان پخش طرب آنچنانی بود و کمی لاطائلات مثلا سیاسی! حالا دیگر پایشان در کفش صدا و سیمای ملی رفته بود و فیلم و سریال هم پخش می کردند.
از فیلم و سریال های خود صدا و سیما با کیفیت تصویری در حد ویدئوهای دهه چهل خورشیدی تا فیلم های هالیوودی با چاشنی دوساعت آگهی و یک و ساعت خود فیلم.
اما با ورود فارسی وان و بعد از آن جم تی وی ورق برگشت. چشم همه به جمال فیلم، سریال و موسیقی هایی روشن شد که تا آن روز به چشم مخاطب فارسی زبان نیامده بود.
جم تی وی هم که دید انگار میدان بی رقیب است و نان صدا و سیما فطیر، یکی یکی شبکه اضافه کرد، نه خبری از تبلیغات حوصله سر بر امثال ام آی تی وی آقای آرپناهی بود و نه فحش نامه های لس آنجلسی های از ایران بی خبر!
رنگ و صدا، زرق و برق، تفاوت و تنافر با آنچه تا آن روز بود، مهمان سفره چشمان ایرانیان شد، تا اینجای کار پاسخ تنها سکوت یا حداکثر غر زدن به جان ملت بود که صدا و سیما را ول کرده اند و چسبیده اند به تهاجم فرهنگی غرب و اینکه ماهواره بد است.
اما وقتی کار بالا گرفت که صدا و سیما از ریزش مخاطب و کاهش معنادار آگهی های تجاری خود آگاه شد و فهمید روی پلی راه می رود که وجود ندارد.
اینجا دیگر صبر که تامل هم را جایز ندانستند و هر روز خود را در جنگی دیدند که ابزارش یکیست اما از بوق آن ور مرزی لالایی سکرآور و مال ما هم صدای بوق می داد.
تغییرات در راس صدا و سیما به فرجامی نرسید و دوباره تغییر کرد ولی جم تی وی با مدیریت منافق معلوم الحال یعنی سعید کریمی و برادرش، دست در دست مرداک چهارنعل می تاخت.
اکنون اما چندیست شوخی شوخی، جدی شده است، روزی نیست که نخوانیم فلان بازیگر رخت سفر برنبسته باشد، همان بازیگران دست چندم که امروز چون به لعاب جم درآمده اند کارشان بالا گرفته است.
صدف طاهریان، ساناز زرینمهر، بنیامین احمدی، سارا باهنر و بهارک صالح نیا، هرمز سیرتی، رامسین کبریتی و در نهایت پردیس افکاری.
این اسامی پایان کار نیستند و معلوم نیست فردا که شبکه مجازی را چک می کنیم کدام اسم روی اعصابمان می رود، کدام کارگردان مثل مهدی مظلومی با اما و اگر کارش به جم تی وی کشیده شده است؟!
خیلی ها اگر به مشرق نیوز سری بزنند، داستان علی رضا خزعلی و برادر پر قیل و قالش مهدی را هنوز می بینند که بر اساس گفته های تایید نشده ارتباطاتی با این شبکه دارند، می گوید کریمیان که سابقه همکاری اش با منافقین بر کسی پوشیده نیست و پدر و مادرش در عملیات مرصاد به هلاکت رسیده اند چگونه با گروه طلای آسیا و های آپولونیا کالج در ارتباط است و جای پا در تهران دارد!
هرچند هیچگاه چنین ادعاهایی ثابت نشده اما صورت مساله همچنان باقیست.
جم تی وی که تا دیروز کارش پخش سریال و فیلم بود آن هم از نوع ترکی که صد رحمت به فیلم فارسی های قدیم خودمان، امروز سعی در ارضای طیف وسیعی از مخاطب سرگردان و ندید بدید ما دارد.
از سبک زندگی تا روابط دورنی خانواده و خورد و خوراکمان تا مبلمان منزل و ظاهر و آرایشمان.
چنین شبکه هایی که معلوم است مخارجشان با چهارتا آگهی قابلمه و شکلات راه نمی افتد، بیست و چهارساعته مخاطب فارسی زبان را بمباران می کنند و هر روزنی را دروازه کرده اند.
هجومشان به فرهنگ و سبک زندگی کم نبود حالا چشم ما و دوستان مسوول روشن، دایه مهربان تر از مادر هم شده اند و وقتی که ما سرگرم ترغیب مردم به فاصله گرفتن از مصرف کالای خارجی هستیم، آنها در کنار تبلیغات مسموم کالاهای دست چندم بازار ترکیه، مَثَل گربه شد عابد و زاهد، مبلغ کالای ایرانی شده اند.
گویا می خواهند کفاره همه بدکاری های خود را با حساب در ذهن مردم صاف کنند که بله! ما درست است که ضد هرچه ارزش در این مملکت است کار کرده ایم، فرهنگ شما را لگدمال کرده ایم، ذهن مخاطب را با سریال های چندصد قسمتی بی و سر ته ترکی آشفته کرده ایم، اما حالا مدافع تولید داخلی شما شده ایم.
معلوم نیست کجای کار اشتباه است، کجا پایمان را کج گذاشته ایم که امروز گرفتار این اژدهای چند سر شده ایم. چرا این همه دست اندر کار فرهنگی و اجتماعی فکری به حال این شوخی سابق نمی کنند.
وقتی یک شرکت ایرانی به این شبکه پول می دهد که کالایش را تبلیغ کند، مگر از ناکجا آمده، بالاخره دفتر و دستکی دارد، عامل فروشی یا یک تلفن ثابت نه که همراه دارد. می توان یقه او را گرفت که رفیق مایی و شریک آنها؟
نیروی انتظامی، وزارت صنایع و یا دیگر نهادهای صنفی که وظیفه شان مدیریت فضای جامعه است چرا زورشان به چهارتا تولید کننده لباس و شامپو و پوشاک بچه نمی رسد؟
چگونه است طرف دفترش در تهران است و تبلیغ می کند اگر می خواهی بچه ات خوب تحصیل کند از وقتی شیر خشکش را قطع کردی او را به فلان کالج بسپار.
چرا آگهی خرید املاک در ده کوره های ترکیه که معلوم نیست سندش و موقعیتش چگونه است با اسم و آدرس دفتر در پایتخت، توسط این شبکه منتشر می شود و کسی در آن دفتر گل نمی گیرد؟
WIP که یک سازمان خدمات مهاجرت است به چه مجوزی هم دفتر تهران دارد و هم آگهی در جم تی وی پخش می کند تا هر چه سرمایه مادی و معنوی در این کشور هست را سراب فرنگ رهنمون شود و آب از آب تکان نخورد؟
امسال سال اقصاد مقاومتی است و اقدام و عمل آن جنبه های بسیاری را در می گیرد. هم سلبی دارد و هم ایجابی! اگر می خواهیم از حرف و شعار عبور کنیم لازمه آن فراهم کردن فضای امن برای فعالیت های صحیح اقتصادی و ناامن کردن مسیر برای راهزنان فرهنگ و اقتصاد این مملکت است تا فردا وقتی چشم باز می کنیم شاهد بر باد رفتن مال و عِرض مان همراه هم نباشیم و البته یک بار هم که شده فکری به حال ماهواره بکنیم چون شتر سواری دولا دولا نمی شود.
