عبدالحسین جعفری - وقتی پیام رهبر معظم انقلاب و شعار انتخابی برای سال جاری را از منظر ایشان پیش رو قرار میدهیم، نباید قبل از هر اندیشه ای به چرایی نیاز اقتصاد مقاوتی بپردازیم! بلکه باید به عظمت و بزرگی اندیشه ای پرداخت که پدید آورنده ی تفکر اقتصاد مقاوتی می باشد.برای رسیدن به این مهم باید بدانیم که اگر تجارب حداقل سه قرن اخیر را مطالعه کنیم این مساله روشن می شود که سلطه گران در هنگام عقب نشینی از مستعمره هایی که با چنگ و دندان صاحب شده بودند جاه طلبیهای اقتصادی خود را به عنوان اولویت اول، حاکمیت دادند! واین در حالی بوده که فقر شدید به عینه وجود داشته، به خاطر اینکه موضوع را بیشتر از حد معمول ساده جلوه داده اند...! با این توضیح که نیروهای غیراختصاصی نافذ اما نامرئی را یا نادیده گرفته و یا کمتر از آن موجودیتی که دارند ارزیابی می کردند. ولی این مساله موجب سوء تفاهم های خطرناکی هم شده است.
چون علی رغم برپایی آشوب ها و هیاهوهایی که سلطه گران برای بقاء خود به راه می اندازند و از لحاظ آینده نگری در چپاول ملت ها برنامه ریزی کرده و اشتغال فکری رهبران بعضی از کشورها را متوجه مسایلی می کنند که مناسبتی با ترقی و تعالی اقتصادی ندارد.
لذا مدعیان سلطه به اندیشه راه اندازی بلوا و هیاهو سعی به تغییر سمت و سوی اصولی در کشورهایی می کنند که برخلاف باور آنها می خواهند خود باشند و روی پای خود بایستند.
اما اندیشه خود بودن و اقتصاد متکی به خود، راه را هموار می کند تا بدور از هیاهوی جاه طلبانه سلطه گران قله های رفیع اقتصاد و توسعه را در راستای زندگی سعادتمندانه طی کرده و موجبات رفاه ملت خویش را فراهم سازد.
در کشور خود ما هم لزوما باید تولیدکننده داخلی حمایت شود؛ اما معنای این حمایت عدم برنامه ریزی در جهت ارتقاء کیفیت و تولید قابل قبول جهانی نیست بلکه باید اصل رقابت در عرضه با کیفیت تولیدات جای خود را باز کند تا تولیدات داخلی هم با اقبال استفاده مردم داخل کشور مواجه شود و هم با کسب فرصت های عرضه تولیدات به دیگر کشورهای منطقه و جهان به حق، قله های اقتصاد را تسخیر کنیم.
صدالبته کاهش مداخله گری و تصدی دولت در فعالیت های اقتصادی از اصول اجرایی در راستای اقتصاد مقاومتی و اقدام و عمل به شمار می آید با این توضیح که منظور ما از کاهش مداخله گری هیچ ارتباطی با برنامه ریزی و سیاست گذاری دولت ندارد. چون این دو مقوله از هم جدا هستند و به این ترتیب کاهش حجم تصدی دولت و نیز کاهش بروکراسی در شمار الزامات حرکت به سوی اکمال (اقتصادمقاومتی، اقدام و عمل) خواهد بود.
همچنین وقتی سخن از اقتصاد مقاومتی می شود، اقدام و عمل در جهت احیاء صنایع خارج شده از گردونه اقتصاد و یا کم حجم و بی رنگ شده از ضروریات به شمار می آید. چرا که در راستای رسیدن به خودکفایی جز توجه به این مهم راهی نیست.
برای مثال با توجه به سابقه تاریخی صنعت نساجی و تاکید به این نکته که در میان اقوام قدیمی، پارسیان از اولین کسانی بودند که هنر بافت پارچه از نخ تابیده را ابداع نمودند. این هنر ظریف که طی سالیان سال سینه به سینه از نیاکان به ما ارث رسیده امروز سیر قهقرایی به خود گرفته، برای مثال تولیدات نساجی اصفهان که به خاطر وجود کارخانجات متعدد و اشتغال به کار فراوان در این بخش منچستر ایران خوانده می شده و دارای حداقل نزدیک به پنجاه هزار دوک ریسندگی و هزاران دستگاه بافندگی پارچه بوده و در کنار اشتغال فراوان رونق اقتصادی برای این استان و منطقه به همراه داشته است، دچار ایست قلبی شده و یا در کما به سر می برد! با این توضیح که صنایع نساجی عمدتا صنایعی سرمایه بر هستند و در غیاث با شرکت های شیمیایی و ... صنایع نساجی، ماشین آلات بیشتری می طلبد، بنابراین سرمایه ثابت زیادی باید صرف شود تا یک کارخانه نساجی دایر شده و شروع به کار کند. همچنین صنایع نساجی نسبت به خط تولید و فروشی که دارد به نیروی متخصص و دستمزدهای مقبول نیازمند است. چون عمده کارگران قدیمی و با سابقه می باشند و دستگاه های ریسندگی و بافندگی نیز باید به موازات پیشرفت های حاصله در این صنعت به روز شود. از این دو مورد گذشته تولیدات صنعت نساجی از آن دسته کالاهایی هستند که قاچاق آنها راحت تر و زیادتر از سایر کالاها می باشد. و این مساله صنایع نساجی را دچار مشکل می کند.
چون انواع پارچه های خارجی به سوی کشور سرازیر است و وضعیت دریافت عوارض گمرکی هم از این تولیدات شکل مورد پسندی ندارد و قاچاقچیان به همین جهت به صرفه می دانند که بیشتر پارچه قاچاق وارد کنند... .
در برنامه بسیج رسانه و بازدید از حرکت های بسیجی و حمایت های بسیج صاحب الزمان (عج) اصفهان در رابطه با ایجاد اشتغال و تولید در مناطق خشک و بی آب استان این نکته مشهود بود که از صنعت نساجی هم که بگذریم وقتی حبوبات و دیگر اقلام کشاورزی و میوه های فرآوری شده، از خارج وارد می شود و کشاورز هم خود را بی حامی و هادی می بیند، همت بلند تولید را از دست می دهد و این می رساند که نقش دولت در ایفای وظیفه رونق بخشی تولید و حمایت از تولیدات داخلی چه در صنایع مختلف و چه تولیدات کشاورزی ضعیف، کم رنگ و ناچیز است . صد البته همت بسیج را در توسعه اقتصاد و کارآفرینی نادیده نمی توان گرفت اما وقتی حمایت های دولت به صورت گسترده جاری نباشد این تلاش های سازنده بیسج و بسیجیان کشور هم بازدهی آنچنانی نخواهد داشت. پس آنچه که رهبر معظم انقلاب بیان کرده اند نوعی سازندگی پردوام را پدید می آورد تا بتوانیم اقتصاد بیمار خود را به دور از دخالت خارجی درمان کنیم و به موازات آن حرکت فرهنگی تام و تمامی در گستره فرهنگ داشته باشیم.
به بیان دیگر پرداختن به اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل فرصت مناسبی را خلق می کند که تمامی انرژی مردم کشور جذب شده و عواطف و هیجانات پدید آمده آن ذهن ها را از مسایل صرفا مادی منحرف سازد. چون رضایت خاطر جامعه ارمغان این جنبش همگانی است و گام های نخستین آن را باید دولت، دانشگاهیان، اتاق بازرگانی و فرهیختگان بردارند.
تا دیگر اقشار جامعه در پرتو نور چراغ روشن دولت مردان و فرهیختگان بتوانند حرکت به جلو سیر تکاملی داشته باشند. و شرط و تاکید اقدام و عمل این است که دست در دست هم جوابگوی نیازهای امروز کشور باشیم و این مهم نیاز به دقت در کار و تیزبینی در اندیشه دارد. تا آنچه را که مصمم به نگاهداری اش هستیم از نو تجدید کنیم در همه بخش ها، اعم از صنایع تولیدی یا کشاورزی و... .
