لیلا ایزدی- از ساعات اول روز تا دم دمای غروب شنونده صداهای دلخراش افرادی هستیم که برای تامین مایحتاج زندگی خویش صدایشان را در بلندگو می اندازند و می توان آنها را از مصادیق سد معبر دانست.
وانت بارهای مجهز شده به بلندگوهای گوشخراشی که متاسفانه ساعات اولیه صبح یا حتی ظهر در کوچه ها تردد می کنند واعتراض بسیاری از مردم را هم در پی داشته و دارند.
در حدود چند دهه پیش وانت هایی در سطح شهر به جمع آوری نان خشک، آهن قراضه و... در سطح شهر دیده می شدند، و در حال حاضر نه تنها برای جمع آوری و ساماندهی آنها اقدامی نشده، بلکه دامنه فعالیت این گروه بیشتر شده و فروش سبزی و میوه و... را هم در برنامه فروش خود جای داده اند و با راه انداختن سر و صدای بسیار و بکارگیری بلندگوهای دستی خواب و استراحت بسیاری از مردم را مختل و بعضا در صورت اعتراض مردم صدای بلندگوهایشان را بلندتر کرده اند.
این مساله نه خاص مناطق حاشیه نشین شهر بلکه در محله های مرکزی شهر هم دیده می شود. همه ما شهروندان از داشتن فرهنگ فاخر اصفهان به خود می بالیم و عجیب آن است که از کنار این عمل به راحتی گذر می کنیم.
این "قشر محترم" به تنها چیزی که فکر می کند فروش سریعتر محصولاتشان است و اصلا هیچ توجهی به زمان و موقعیت مکانی خود ندارد و موجبات ایجاد مزاحمت برای مردم را سبب شده ، مگر نه اینکه خانه محل آرامش و آسایش آدمی است...!
استرس، اضطراب، سردرد، خستگی، رفتارهای اجتماعی، خشونت طلبی، تحریک پذیری، پرخاشگری، کاهش تمرکز، کاهش بازده کاری، تسریع روند پیری، زودرنجی، بی خوابی، تشدید یا ایجاد بیماریهای روانی، کاهش بازده فکری و جسمی، کاهش کیفیت و کمیت خواب از اثرات آلودگی صوتی بر انسان است.
شاید اینگونه فروش محصول در روستاها و مکانهایی که به مراکز شهر و خرید دورند قابل اجرا و توجیه پذیر باشد، اما برازنده کلان شهری همچون اصفهان با چنین فرهنگ فاخری نیست.
وقتی انسان می‌پذیرد كه باید در اجتماع زندگی كند و به عبارتی زندگی جمعی را می‌پذیرد پس باید بپذیرد كه حق و حقوق متقابل را هم باید رعایت كند. یعنی نمی‌توان این را پذیرفت كه هركسی هركاری دلش می‌خواهد انجام بدهد و با حركات، رفتار و گفتارش به دیگران آزار برساند.
در یك زندگی اجتماعی مهمترین نكته رعایت حق و حقوق افراد است برای رسیدن به یك آرامش نسبی، در جامعه نیز باید حقوق متقابل را رعایت کرد حتی اگر گاه به خواسته فردی خود نرسید. زندگی شهری کنونی نیاز به قوانین و ارتباطات خاصی دارد که هرگونه قصور در نادیده گرفتن قوانین در حیطه آن، بسیاری از ناهنجاری‌های اجتماعی و فرهنگی را در پی دارد.
ارگانهایی که مسوول برخورد با این عوامل هستند چه توجیحاتی می توانند در قبال کم کاری خود داشته باشند؟ چرا هر روزه شاهد گسترش این نوع مشاغل کاذب هستیم؟ آیا اصفهانی که عنوان پایتخت فرهنگ جهان و بویژه جهان اسلام را با خود حمل می کند استحقاق این کم محلی ها را دارد؟ چرا مسوولین محترم شهرداری و مامورین سد معبر به بررسی این مساله کمتر می پردازند؟ و هزاران سوال بی جوابی که در ذهن ها همچنان باقی مانده است!
از آنجایی که این افراد در کوچه ها و محله های سطح شهر می چرخند تا بتوانند محصولات خود را به فروش برسانند، می توان مکانهایی را با اجاره بهایی اندک در هر چند محله به عنوان بازارهای هفتگی برای آنان در نظر گرفت تا در آنجا اتراق کنند و مردم با رجوع به این مکان ها در یک روز مشخص بتوانند مایحتاج خود را تامین کنند.
با این روش، هم از میزان آلودگی صوتی وتنفسی- دود ماشین ها- کاسته می شود و هم افراد می توانند در صورت تمایل لوازم مورد نیاز خود را در آنجا تامین کنند، عملی که در شهرهای شمالی به نحوی دیگر (مبادله کالا به کالا) در حال اجراست و ساکنانشان از نحوه ارائه کالا در آنجا راضی هستند و اما مزیت سوم و بسیار مهم اینست که در این صورت به حقوق شهروندی احترام گذاشته می شود.
با این عمل هر دو طرف یعنی هم مشتری و هم خریدار به مقصود خود بدون هیچ گونه اختلالی در حق یکدیگر و جامعه رسیده اند.
